Page 18 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 18
โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
16 โฉมงำ
พวกเขาเปล่งประกายหื่นกระหาย เดาว่าคงจะเป็นโจรราคะปล้นชิงสวาทกระมัง
หนึ่งในนั้นส่งสายตาให้คนชุดด�าปิดหน้าปิดตาอีกคนหนึ่ง ต่อมาคนผู้นั้น
ก็ถอยออกไปจากห้อง ไม่รบกวนเรื่องดีๆ ของผู้เป็นนายอีก ชายชุดด�าคน
ดังกล่าวเอ่ยปากขึ้นทันทีว่า “พวกเราเป็นใครไม่ส�าคัญ สิ่งส�าคัญคือนายท่าน
ของข้าถูกใจแม่นาง ขอแค่แม่นางปรนนิบัตินายท่านของข้าเป็นอย่างดีตลอด
ทั้งคืน สาวใช้ของแม่นางกับตัวเจ้าเองก็จะไม่เป็นอันตรายแม้แต่ปลายเล็บ”
ไม่เป็นอันตรายแม้แต่ปลายเล็บ? ส�าหรับสตรีผู้หนึ่งแล้วความบริสุทธิ์
ผุดผ่องเป็นสิ่งที่ประเมินค่ามิได้นะ!
สายตาของนางกวาดมองไปยังดาบยาวบนเอวของเขา จากนั้นสูดหายใจ
เข้าลึกๆ “เจ้านายของเจ้าเป็นใบ้หรือ ถึงเปิดปากพูดเองไม่ได้?”
นัยน์ตาซึ่งเปล่งประกายสุกสกาวของนางคู่นั้นหันไปหาชายชุดด�าที่มิได้
เอ่ยปากพูด
ครั้นคนชุดด�าซึ่งมี°านะเป็นเจ้านายเห็นคนงามซึ่งแอบซ่อนอยู่ในผ้าห่ม
ครึ่งตัวมีรูปโฉมงามแฉล้ม เรือนร่างอรชรชดช้อย ก็ยิ่งเกิดอารมณ์คึกขึ้นมา เขา
กลืนน�้าลายอึกใหญ่ เอ่ยปากขึ้นอย่างอดไม่ไหว
“แม่นางหลอกล่อให้ข้าพูดก็เพราะคิดจะถ่วงเวลาใช่หรือไม่ ให้สาวใช้ของ
เจ้าที่มีวรยุทธ์เก่งกาจที่สุดผู้นั้นเข้ามาช่วยเจ้า?”
ถึงแม้จะเปิดปากพูดแล้ว แต่หนีฟางเฟยก็ฟังออกว่าเขาจงใจกดเสียงให้
ต�่าลง เห็นได้ชัดว่าต้องการป‡องกันเพื่อมิให้วันหลังนางจ�าเสียงของเขาได้ ดูท่าทาง
จะมิใช่คนโง่เขลา นอกจากนั้นเป็นที่แน่ชัดว่าพวกเขาจับตาดูพวกนางมาพักใหญ่ๆ
แล้ว ถึงได้รู้ว่าไห่ถังเป็นคนที่มีวรยุทธ์สูงส่งที่สุดในบรรดาคนทั้งหมด
“ทีแรกข้าก็คิดเอาไว้เช่นนั้น แต่ดูท่านางคงถูกคนของท่านเกาะติดเอาไว้
แล้ว อีกอย่างคนอื่นๆ ในเรือนก็คงถูกคนของท่านควบคุมเอาไว้แล้วเช่นกัน ถึง
ได้ไม่มีการเคลื่อนไหวอันใดเลยแม้แต่น้อย” นางเอ่ยพลางขยับไปอยู่ที่มุมเตียง
ในดวงตาของชายชุดด�าปิดหน้าเผยรอยยิ้มออกมา หลังจากใช้สายตา
ออกค�าสั่งให้ลูกน้องออกไปก่อน เขาก็เดินก้าวเข้ามาในทันที จากนั้นนั่งลงที่ข้าง
เตียง พิศจ้องคนงามที่เขยิบถอยจนชิดติดมุมเตียง “เจ้ารูปโฉมงามสะสวยยิ่ง
