Page 17 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 17
หยำงกวงฉิงจื่อ
หยำงกวงฉิงจื่อ 15
นางหยิบออกมาดูทีละขวดๆ ก็วางกลับเข้าไปในกล่องผ้าดิ้นอีกครั้ง จากนั้นวาง
กล่องผ้าดิ้นลงบนโตะตัวเล็กข้างๆ เตียง เป่าเทียนให้ดับลงแล้วขึ้นเตียงนอน
ขณะที่นอนหลับสนิทอยู่นั้น...
“ใคร!” จู่ๆ เสียงตวาดอันเฉียบขาดของไห่ถังก็ดังลอยมาจากนอกห้อง
หนีฟางเฟยสะดุ้งตื่นในทันใด ต่อจากนั้นก็ได้ยินเสียงต่อสู้คมดาบปะทะ
กัน นางรีบร้อนลุกลงจากเตียงเดินอ้อมมายังโตะตัวเล็ก ยามนี้เองประตูห้องพลัน
ถูกผลักออกอย่างร้อนรน เสี่ยวเหลียนถือโคมไฟวิ่งปรี่เข้ามาอย่างตื่นตระหนก
ยังมิทันได้อ้าปาก เงาด�าร่างหนึ่งก็ปราก¯ตัวขึ้นด้านหลัง ท้ายทอยของนางพลัน
เจ็บแปลบ ส่งเสียงร้องโอดครวญหนึ่งค�ารบก่อนจะหมดสติล้มฟุบลงไปกับพื้น
โคมไฟก็ร่วงหล่นพื้นจนลุกไหม้ขึ้นมาเช่นกัน
สีหน้าของหนีฟางเฟยแปรเปลี่ยนในฉับพลัน สายตาเหลือบมองกล่อง
ผ้าดิ้นซึ่งอยู่อีกด้าน จากนั้นรีบเปิดกล่องแล้วหยิบผงหอมขวดหนึ่งก�าไว้ในฝ่ามือ
อย่างรวดเร็วก่อนรีบปิดกล่องผ้าดิ้นลง ถอยกลับขึ้นไปบนเตียงด้วยฝีเท้าเร็วรี่
ท่ามกลางแสงไฟ คนชุดด�าปิดหน้าปิดตารูปร่างสูงใหญ่สามคนเดิน
เข้ามาจ้องมองนาง
นางจ้องตอบกลับไปอย่างกล้าหาญ เห็นคนชุดด�าหนึ่งในนั้นจุดเทียนที่
อยู่บนโตะให้สว่างขึ้นก่อน แล้วหันกลับไปเหยียบเปลวไฟที่หลงเหลือจากโคมไฟ
ซึ่งอยู่บนพื้นให้ดับมอดลง ส่วนคนชุดด�าอีกคนเดินเข้ามาหานางอย่างเชื่องช้า
เสียงต่อสู้ที่ด้านนอกเริ่มห่างไกลออกไปเรื่อยๆ ทว่ากลับไม่ได้ยินเสียง
บุรุษเอ่ยวาจาแต่อย่างใด พวกผู้คุ้มกันเยี่ยไม่รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวใดๆ เลย
หรือ?
ในใจหนีฟางเฟยรู้สึกพะวักพะวน นางยื่นมือเข้าไปในผ้าห่ม ใช้มือ
ข้างหนึ่งเปิดฝาขวดผงหอมออก แล้วจึงมองไปทางหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังคน
ชุดด�าทั้งสาม ขอแค่ไปถึงตรงนั้นได้นางก็จะหนีพ้น พอถึงเวลาคับขันก็สามารถ
โกหกว่าผงหอมในมือคือผงยาพิษได้...
“พวกเจ้าเป็นใคร คิดจะท�าอันใด”
หนีฟางเฟยจ้องมองคนทั้งสามอย่างเยือกเย็น มองเห็นในดวงตาของ
