Page 12 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม

โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
10 โฉมงำ

วุ่นวาย จะได้หลีกเลี่ยงเรื่องยุ่งยากไปได้ คงจะไม่มีปัญหาอันใด แต่ว่าข้าก�าชับ
ไห่ถังเอาไว้แล้วว่าถ้าหากเกิดเรื่องอันใดหรือมีอุปสรรคอันใดจริงๆ ก็จงไปหา
ทางการแล้วหยิบป‡ายค�าสั่งของข้าออกมา พวกเจ้าหน้าที่ทางการเหล่านั้นพอรู้

ว่าเจ้ามีข้าคอยหนุนอยู่เบื้องหลังจะต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลืออย่างแน่นอน”
ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่เห็นนางขอบตาแดงก�่า ตนเองก็ขอบตาแดงระเรื่อขึ้นมาอย่าง
ห้ามไม่อยู่เช่นกัน “ไห่ถังกับเสี่ยวเหลียนจะคอยปรนนิบัติอยู่ข้างกายเจ้า เจ้าอย่า
ปล่อยให้ตัวเองอยู่เพียงล�าพังเด็ดขาด สกุลหนีเป็นดั่งถ�้าเสือบึงมังกร เจ้าต้อง

ระวังๆ เอาไว้”
ค�าก�าชับก�าชาอย่างขันแข็งท�าให้ประกายหยาดน�้าตาปราก¯ขึ้นในดวงตา
ของหนีฟางเฟย นางรู้ว่าป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่ยังคงเป็นห่วงนาง เพราะว่านาง

ไม่ยอมรับองครักษ์ลับสิบนายที่ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่ส่งให้มาอยู่ข้างกายนางเอาไว้
แต่ว่านางไม่อยากเอาแต่หลบซ่อนอยู่ใต้ปีกของป‡าอวิ๋นตลอดไป นาง
ต้องเรียนรู้ที่จะจัดการเรื่องราวต่างๆ ด้วยตนเอง เรียนรู้ที่จะรับมือกับแผนการ

สกปรกชั่วช้า อย่างไรเสียป‡าอวิ๋นก็ไม่สามารถปกป‡องนางไปได้ตลอดชีวิต อีกทั้ง
นางยังต้องแก้แค้นคนที่สังหารมารดา นางจะต้องเข้มแข็งให้มากขึ้น
ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่เห็นนางมีหยาดน�้าตาวาววับ หัวใจก็ยิ่งปวดร้าว “จริงๆ

เชียว คนเราพอแก่ตัวก็จะชอบพูดพล่ามไปเรื่อยเป„›อย รีบไปได้แล้ว ส่งตัวปัญหา
อย่างเจ้าออกไป ในที่สุดข้าก็จะได้พักผ่อนสงบๆ เสียที” นางหลับตาลงในทันใด
หนีฟางเฟยวางก�ายานเครื่องหอมลงในเตาทองค�าซึ่งอยู่บนโตะแล้ว
จุดไฟ กลิ่นหอมจางๆ ของดอกพุดซ้อนแผ่ก�าจายออกมาจากกระถางก�ายาน

ทันที นางหันไปมองป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่อีกครา หลังจากถวายค�านับอย่างเคารพ
นบนอบแล้วจึงค่อยหันกายเดินจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์

เมื่อขบวนรถอันยาวเหยียดเคลื่อนตัวเข้าสู่อ�าเÀอเหอจือก็เป็นเวลา

ย�่าค�่าแล้ว เมฆด�าครึ้มทะมึน มีเค้าลางเหมือนว่าสายพิรุณก�าลังจะโปรยปราย