Page 9 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 9
หยำงกวงฉิงจื่อ 7
หยำงกวงฉิงจื่อ
จากนั้นเปลี่ยนประเด็นสนทนา “ถ้าถึงคราวจ�าเป็น ก็ให้ผู้คนทั่วไปได้ล่วงรู้ว่า
เจ้าของตัวจริงของ ‘หอมู่ฟาง’ ซึ่งมีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วทั้งแผ่นดินเป็นใคร”
ได้ยินเช่นนี้หนีฟางเฟยก็พ่นลมหายใจออกมาเงียบๆ ทั้งสองอยู่ด้วยกัน
มาสิบกว่าปี ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่เป็นทั้งมารดาและเป็นทั้งอาจารย์ของตน ก่อนที่
ตนจะไปจากเรือนพักตากอากาศตนไม่ปรารถนาจะได้ยินนางต�าหนิต่อว่าบิดา
มารดา “ฟางเฟยเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”
ครั้นป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่คิดว่าเมื่อเด็กสาวผู้นี้จากไปแล้วไม่รู้จะได้กลับมา
อีกเมื่อใด นางก็อดพะวักพะวนใจมิได้
นางไร้บุตรธิดา เห็นหนีฟางเฟยเป็นบุตรสาวของสหายรักจึงตั้งใจอบรม
เลี้ยงดูอย่างสุดความสามารถ เมื่อคิดว่าพอหนีฟางเฟยกลับไปถึงเมืองหลวงแล้ว
จะต้องเผชิญหน้ากับจิตใจอันสกปรกโสมมของผู้คน ความห่วงใยในใจก็ยิ่ง
เพิ่มทวีขึ้น แม้ว่าทั้งสองจะมีกิจการที่บริหารร่วมกัน แต่นางกลับไม่เคยเข้าไป
ก้าวก่ายเลยสักครา และไม่อยากไปจากเรือนพักตากอากาศอันสงบเงียบที่ท�าให้
นางได้อยู่ห่างไกลจากความเจ็บปวดโศกศัลย์แห่งนี้อีกด้วย จึงมิอาจเดินทางกลับ
เมืองหลวงเป็นเพื่อนหนีฟางเฟยได้
ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่ถอนหายใจหนึ่งค�ารบ จากนั้นตบมือนางเบาๆ “เจ้า
ไม่เป็นวรยุทธ์ต่อยเตะ แต่วิชาตัวเบาเก่งกาจเหนือใคร ข้าไม่เป็นห่วงความ
ปลอดÀัยของเจ้า แต่ว่าจิตใจคนเรายากแท้หยั่งถึง...”
“ป‡าอวิ๋นโปรดวางใจ ฟางเฟยมีข้อมูลที่ท่านให้มาจึงเตรียมการป‡องกัน
เอาไว้บ้าง เพียงแต่รู้สึกเศร้าใจอยู่บ้างที่คนที่ข้าต้องคอยระวังกลับรวมถึงบิดา
ของข้า Àรรยาใหม่ของบิดา แล้วก็น้องสาวต่างมารดาอีกสองคน”
“ข้าเข้าใจความรู้สึกนี้ดี คนที่ต่อสู้แย่งชิงกันในวังหลวงก็มีแต่วงศ์ตระกูล
สายเลือดเดียวกัน ใครบ้างจะเห็นแก่ความเป็นญาติพี่น้อง?” ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่
ยิ้มขมขื่นก่อนจะมองดูเด็กสาวอีกครั้ง “ถ้าหากเจ้าเหนื่อยก็กลับมาเถิด”
“ฟางเฟยจะต้องกลับมาแน่นอนเจ้าค่ะ แต่เป็นหลังจากที่ช่วงชิงทุกสิ่งที่
เป็นของมารดากลับมาได้แล้วถึงจะมีหน้ากลับมาพบป‡าอวิ๋น” หนีฟางเฟยกล่าว
อย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่
