Page 10 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 10
โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
8 โฉมงำ
ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่จดจ้องเด็กสาวอายุสิบแปดปีตรงหน้าด้วยความสงสาร
เวทนา เรือนกายยืนเหยียดตรง ดูแล้วมีความมั่นใจในตนเองอีกทั้งยังสุขุม
เยือกเย็น ทว่าความเจ็บปวดรวดร้าวในใจกลับมีไม่น้อย ต้องเห็นมารดาของ
ตนเองถูกผู้อื่นเล่นงานจนเสียชีวิตต่อหน้าต่อตา คนที่อยู่รับใช้ปรนนิบัติข้างกาย
มารดาก็ถูกก�าจัดออกไปจนหมดสิ้น มีเพียงแม่นมผู้หนึ่งที่หนีเอาตัวรอดได้ส�าเร็จ
บิดามีÀรรยาใหม่ แม่เลี้ยงก็มีน้องสาวฝาแฝดให้นางอีกสองคนในทันที ยิ่ง
นานวันเข้าก็ยิ่งไม่อยากเห็นนางให้รกหูรกตา เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ จึงถูกบีบให้โต
เป็นผู้ใหญ่ในชั่วข้ามคืน
เพื่อรักษาชีวิตตนเอง นางต้องแกล้งป่วยเพื่อขอร้องบิดาให้ส่งนางมา
รักษาตัวที่เรือนพักตากอากาศอันห่างไกลของมารดาซึ่งตั้งอยู่ที่เจียงหนานแห่งนี้
ด้วยเหตุนี้นางจึงถูกลืมเลือนมาเป็นเวลากว่าสิบปี ไม่มีใครสนใจไยดีแม้แต่
คนเดียว
ระหว่างที่ก�าลังครุ่นคิดอยู่นั้น หนีฟางเฟยก็คุกเข่าลง โขกศีรษะเสียง
ดังก้องให้นางสามคราอย่างขึงขังจริงจัง “ฟางเฟยจะต้องไปจากที่นี่แล้ว บุญคุณ
ที่ป‡าอวิ๋นมีต่อฟางเฟย...” เมื่อพูดถึงตรงนี้วาจาก็จุกอยู่ในล�าคอของนาง
“เอาละ รีบลุกขึ้นเสีย ท่วงท่าดุจคุณหนูตระกูลใหญ่เช่นนี้แสดงให้
แม่เลี้ยงใจด�ากับบิดาไร้ส�านึกของเจ้าดูก็พอ ข้าชอบตัวเจ้าที่เป็นแบบเดิมมากกว่า”
ป‰ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่ไม่ชอบการจากลา ยิ่งทนดูความโศกเศร้าของเด็กสาว
ในเวลานี้มิได้ จึงตั้งใจกล่าวด้วยน�้าเสียงรังเกียจเดียดฉันท์ แต่นางรู้มาตลอดว่า
เด็กสาวเก่งกาจยอดเยี่ยมเพียงใด จะนุ่มนวลอ่อนโยนก็ได้ ปราดเปรื่องซุกซน
ก็ได้ เยือกเย็นสุขุมก็ได้ ยายหนูของนางเป็นนางมารน้อยที่พลิกโฉมได้มากมาย
หลายหลาก
หนีฟางเฟยเองก็รู้ดีว่านางท�าใจจากลามิได้ ขอบตาจึงพลันแดงระเรื่อ
เล็กน้อย นางกะพริบตาปริบๆ พยายามกลั้นความรู้สึกอยากร�่าไห้อย่างสุดก�าลัง
แล้วลุกขึ้นยืน เอ่ยปากอย่างสัตย์จริงว่า “ป‡าอวิ๋นเคยพูดว่าท่านเป็นนางมารเ²่า
แต่ข้าเป็นนางมารน้อยที่ท่านสั่งสอนปลุกปัœนมาเองกับมือจนเก่งกาจยิ่งกว่าผู้เป็น
อาจารย์ ในÀายÀาคหน้าไม่ว่านางมารน้อยจะอยู่ที่ใด ในใจจะค�านึงหานางมาร
