Page 20 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 20
ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
“เอ๊ะ?”
เขามองเห็นวงกลมสีชมพู ช็อกโกแลตย้อมสี ไอซิงขาวปลอด คัสตาร์ดสีเหลือง
เกือบทะลัก ริง ริง โดนัทริงหลากหลายรูปแบบเพิ่งทอดได้ที่ มีสีน�้าตาลอวบอิ่ม
ถาดโดนัทที่ทอดเสร็จถูกยกมาวางอยู่ตรงหน้า
ริโอะไล่อ่านตัวอักษรที่ผุดขึ้นมาในหัวเรียงจากซ้ายไปขวาตามล�าดับ
“สตรอว์เบอร์รีริง ช็อกโกแลตริง ซินนามอนริง ฮันนีฮันนี นิวแฟชั่น เดวิล
ช็อกโกลา...”
“เดี๋ยว...ริโอะ ริโอะหยุดก่อน ฉันไม่ได้ถามเรื่องโดนัท!”
“อ๊ะ...โทษที พอดีเมื่อวานฉันหิว”
สิ่งที่จ�าได้แจ่มชัดคือตู้โชว์ตรงเคาน์เตอร์ที่เห็นตอนกลับ
“แล้วผู้จัดการล่ะ?”
“...จ�าไม่ได้”
“ไอ้ความสามารถพิเศษที่เหมือนเป็นพลังวิเศษนั่น พอมาอยู่กับนายแล้วเหมือน
หัวล้านได้หวีจริงๆ”
“อ๊ะ หรือว่า...ควรเขียนเรื่องนี้ไปในช่องความสามารถพิเศษมากกว่า?”
“เจ้าบ้า ลืมความขายหน้าในอดีตที่มาจากเรื่องนั้นไปแล้วเรอะ? ใช่ว่านายจะ
จ�าได้ทุกอย่างนี่”
นี่เป็น ‘ความสามารถพิเศษ’ ที่แล้วแต่อารมณ์ สมัยอนุบาล ตอนริโอะพูดชื่อ
ตัวละครรวมไปถึงวายร้ายในขบวนการห้าสีรุ่นก่อนๆ ได้เป็นร้อยๆ ชื่อ เขากลายเป็นที่
โจษจัน ถูกเรียกขานเป็นเด็กอัจฉริยะบ้างล่ะ ‘ความหวังแห่งอนาคต’ บ้างล่ะ แต่หลังขึ้น
ชั้นประถมไม่ทันไร ความจริงก็ถูกเปิดโปงออกมา
ความสามารถนั้นควรได้ประจักษ์ต่อสายตาผู้คนในรายการโทรทัศน์ที่ไปออก
เพราะมีคนอื่นเสนอชื่อไป แต่แทนที่จะท�าให้ผู้ชมในสตูดิโอตื่นตะลึง กลับกลายเป็นว่าเมื่อ
เจอหัวข้อที่เตรียมไว้ พลังไม่ยอมส�าแดงออกมา จนเป็นที่อับอายขายขี้หน้าไป
“ถ้าให้พูด คนที่ท�าให้ฉันขายขี้หน้าก็คือนายนั่นแหละ”
คนที่สมัครไปก็คือเพื่อนร่วมชั้นสมัยประถม ฮัคคุง
“อ้าว เหรอ? แต่จะว่าไป ถ้าไม่ได้อยากได้งาน แค่ความสามารถพิเศษคือ ‘เงียบขรึม’
16
