Page 19 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 19
TOUKO SUNAHARA
มายุ่งกับเขาเสียเหลือเกิน เรื่องงานพิเศษนี่ ทีแรกก็คิดว่าจะโดนค้าน ทว่าแม่กลับเป็นฝ่าย
ไปหาต�าแหน่งงานมาให้ เหมือนกับพยายามเอาใจลูกชายให้อารมณ์ดี
บางทีประเด็นส�าคัญส�าหรับแม่คงอยู่ตรง ‘เป็นร้านที่ตัวเองเลือก’ ถ้าเกิดตกลง
ท�าตามที่เสนอมา เป็นไปได้ว่าหลังเริ่มท�างานแล้วแม่อาจเข้ามาจุ้นจ้านเรื่องนั้นเรื่องนี้อีก
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากหนี ริโอะคิดว่าถ้าสัมภาษณ์ไม่ผ่าน ต่อมอยากช่วยหางานของแม่อาจ
หมดไฟ...ถึงได้ตกปากรับค�าแผนตื้นๆ ของยางิซาวะ
เขาไม่ได้เกลียดแม่หรอกนะ
แค่ไม่รู้จะวางตัวกับ ‘คนคนนั้น’ อย่างไรมาตั้งนานแล้ว
“อืม แปลกจัง ผ่านได้ไงเนี่ย ต่อให้ไม่ได้เขียนเรซูเม่ไปแบบนั้น ปกติอย่างนาย
ไม่น่าสัมภาษณ์ผ่านเลยนี่นา?”
“ถามฉันแล้วฉันจะไปรู้เรอะ”
ริโอะมักโดนบอกบ่อยๆ ว่าเป็นคนไร้มนุษยสัมพันธ์
เขาไม่ได้ตั้งใจท�าตัวเงียบขรึมประหยัดค�าเป็นพิเศษ แค่ไม่พูดมากเกินกว่าที่เห็น
ว่าจ�าเป็น แค่ไม่ยิ้มหรือหัวเราะโดยไม่มีความหมาย เขาเป็นคนพูดน้อยมาตั้งแต่เด็ก ยาม
เป็นเช่นนั้นแล้วตรงกับความต้องการของอีกฝ่าย ก็จะได้รับค�าชมว่า ‘เรียบร้อย’ แต่หาก
ตรงข้ามกับความคาดหวังเมื่อไร ก็จะโดนเหน็บว่า ‘ไม่น่ารัก’
“นี่ ท่าจะเป็นร้านใช้แรงงานโหดใช่เล่นเลยนะ? คนที่สัมภาษณ์นี่ผู้จัดการเหรอ?
เป็นคนแบบไหน?”
“คนแบบไหน...”
ริโอะจ้องมองท้องฟ้า
ปกติความทรงจ�าคนเราจะไม่ชัดเจนเท่าไร ถึงพยายามนึกอย่างไร สีหรือรูปร่าง
ก็จะเลือนราง ไม่ได้แจ่มชัดขึ้นมาในสมอง
ทว่าริโอะนั้นต่างออกไปเล็กน้อย เมื่อถูกจัดเก็บเป็นความทรงจ�าแล้ว ไม่ว่าจะนึก
ขึ้นมาเมื่อไร ภาพที่เห็นก็ยังคมชัดราวกับเป็นรูปถ่าย
“ผู้จัดการ...เหมือนจะขาวๆ บางๆ เลือนรางชอบกล...”
“พูดถึงรูปถ่ายวิญญาณรึไง”
“อา ชมพู”
15
