Page 14 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 14
ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
แล้วตอนนี้ คนที่นั่งประจันหน้ากับคุราบายาชิอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะซึ่งอยู่ตรง
มุมร้าน ก็คือนักเรียนชาย ม.ปลาย ในชุดเครื่องแบบ
“เริ่มท�างานพรุ่งนี้ได้เลยไหมครับ?”
“อืม”
“เสาร์อาทิตย์ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”
“อือ”
“ปิดเทอมหน้าร้อน บางทีอาจขอให้มาท�างานช่วงเช้าตรู่ไม่ก็เที่ยงด้วย ไหว
รึเปล่า?”
“อืม”
ตอบว่า ‘ครับ’ ให้มันฉะฉานชัดถ้อยชัดค�า ไม่ใช่ ‘อืม’ กับ ‘อือ’ ไม่ได้รึไง
ตกเย็น ท้องฟ้าเดือนกรกฎาคมเริ่มย้อมเป็นสีแดงฉาน คุราบายาชิถอนหายใจ
ไม่หยุดต่อหน้าผู้เข้าสัมภาษณ์คนสุดท้ายของวันนี้
อุเอฮาระ ริโอะ
ตัวหนังสือตัวเล็กกระจิริดในช่องกรอกชื่อของใบเรซูเม่ที่เขียนไว้นั้น ไม่เข้ากับหุ่น
เจ้าตัวเอาซะเลย
ริโอะ เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ชื่อดันน่ารักอย่างน่าประหลาด นับว่าแปลกส�าหรับ
ยุคนี้ หรือวัยรุ่นสมัยนี้จะเขียนคันจิตัวยากๆ อย่างกุหลาบไม่ก็เลมอน กันได้ง่ายๆ เหมือน
1
ปอกกล้วยนะ คุราบายาชินั่งคิดจิกกัด
ตัวคุราบายาชินั้นอายุยี่สิบเก้าปี เครื่องหน้าเรียกว่าค่อนไปทางเหมาะเจาะลงตัว
แต่ใช่ว่าจะรวมออกมาแล้วโดดเด่น เป็นชายหนุ่มวัยใกล้สามสิบแสนสามัญธรรมดา
ในยุคสมัยที่ถูกสังคมเรียกด้วยค�าว่าอะราวด์เทอร์ตี้ เขาไม่หวังอะไรมากจาก
2
นักเรียน ม.ปลาย อายุน้อยกว่าเป็นรอบ ขอแค่ยิ้มรับออเดอร์ ถ้าโดนัทน้อยกว่าสี่ชิ้นก็ใส่
ถุง มากกว่านั้นก็ใส่กล่อง แล้วยื่นให้ลูกค้าได้ก็พอ
1 ตัวคันจิของค�าว่ากุหลาบ (bara) หรือเลมอน (lemon) จะเขียนค่อนข้างยากและมีจ�านวนเส้นเยอะ ทั่วไปแล้ว
นิยมเขียนด้วยตัวคาตาคานะ
2 มาจากค�าว่า around thirty เป็นภาษาอังกฤษในแบบญี่ปุ่น ทั่วไปหมายถึงผู้ที่มีอายุราวๆ ช่วง 25-34 ปี
10
