Page 13 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 13
วันนั้น คุราบายาชิ โยชิคาสึเหนื่อยเหลือเกิน
เหนื่อยสายตัวแทบขาด
เขาท�างานเป็นผู้จัดการร้านริงริงโดนัท ร้านโดนัทยักษ์ใหญ่ มีแฟรนไชส์มากมาย
ทั่วประเทศ พูดถึงหน้าที่ความรับผิดชอบก็ใช่ว่าจะเป็นหน้าที่รับฝากชีวิตผู้คน หรือช่วย
ขับเคลื่อนเศรษฐกิจญี่ปุ่น เป็นเพียงผู้จัดการที่ถูกจ้างมาท�างานในสาขาชนบทบ้านนอก
สุดแสนจืดจางแม้ในหมู่สาขาแฟรนไชส์ด้วยกันเอง
แต่ร้านโดนัทนั้นจะว่ายุ่งก็ยุ่ง ต้องเริ่มเตรียมงานตั้งแต่หกโมงเช้า เมื่อพนักงาน
พาร์ตไทม์ที่ท�างานมาตลอดลาออกไป แรงงานมีไม่พอ ภาระหน้าที่จึงหนักหนาบ่าแทบ
ทรุด ต้องท�างานล่วงเวลาหลายวันติด ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงเวลาว่างที่มีอยู่น้อยนิดของวันนี้
ยังต้องเจียดไปสัมภาษณ์พนักงานพาร์ตไทม์อีก
ไม่อยากคิดว่าคนที่เท่าไรเข้าไปแล้ว แต่ละคนนับเป็นสาเหตุท�าให้เหนื่อยยาก
แสนสาหัสทั้งนั้น ไหนจะสาวเปรี้ยวผู้แสนจะภูมิใจกับผมสีทองขดเป็นลอนกับเล็บสีฉูดฉาด
ไหนจะแม่บ้านเรื่องมากที่บอกว่า “เสาร์อาทิตย์สามีฉันหยุดเลยมาท�างานไม่ได้ วันธรรมดา
ก็ต้องไปรับลูกเลยขอกลับเร็วนะคะ” ไหนจะเด็กเหลือขอพูดจาละเมอเพ้อพก อนาคตอยาก
เป็นนักดนตรี “ไว้ผมเป็นศิลปินขายดีเมื่อไร จะช่วยให้ร้านขายดีเป็นเทน�้าเทท่าด้วยการ
ให้ข่าวว่าเมื่อก่อนเคยท�างานพิเศษที่ร้านนี้นะ”
...จะละเมอก็ไว้ตอนนอนเถอะ
ทางนี้ต้องการพนักงานพาร์ตไทม์ที่สามารถท�างานพรุ่งนี้ได้ ไม่ใช่ในอนาคต
9
