Page 18 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 18
ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
เพื่อนสมัยเด็กผู้มีอัธยาศัยดีนั้นมีขนาดตัวกะทัดรัด แต่ทั้งหน้าตาและส่วนสูง
ต่างไม่เข้ากับชื่อที่มีตัวคันจิค�าว่าเสืออยู่ ดูท่าเจ้าตัวยากจะท�าใจรับได้เรื่องที่อิมเมจตัวเอง
ไม่เปลี่ยนไปจากสมัยประถม จึงแสดงสีหน้ารังเกียจชื่อเล่นนั้นอย่างชัดเจน
“เป็นอะไร หน้าตามืดมนเชียว ปวดท้อง? ปวดหัว? หรือบังเอิญรู้ตัวขึ้นมาแล้ว
ครับว่าชีวิตคนมันน่าเบื่อ?”
“ฮาคุโตะ เพราะนายนั่นแหละ”
เพราะไม่ได้ยึดติดเป็นพิเศษ เขาจึงเรียกชื่อตามความประสงค์ของเพื่อนสมัยเด็ก
ไป ดวงตากลมโตของชายหนุ่มที่ถูกเรียกยิ่งโตขึ้นไปกว่าเดิม ดูอย่างไรก็ไม่ใช่เสือแต่เป็น
สัตว์เล็กมากกว่า
“เอ๊ะ เพราะฉัน?”
“เรซูเม่ที่นายเป็นคนเขียนท�าให้ฉันสัมภาษณ์งานผ่าน”
ริโอะเอ่ยเสียงเรียบเฉยทุ้มต�่า ยางิซาวะร้อง “เอ๋!?” ทันใด
“พูดเป็นเล่นน่า? ร้านแบบไหนกันเนี่ย เขียนไปแบบนั้นยังผ่านได้ รู้สึกจะเป็น
ร้าน ‘ริงริง’ เลียบทางหลวงสินะ?”
“อืม”
ไม่นึกเลยว่าจะผ่าน
คนเขียนเรซูเม่คือยางิซาวะ พอเขาบอกไปว่า “ไม่มีอารมณ์ไปสัมภาษณ์งาน
พาร์ตไทม์” เจ้าตัวก็ตอบกลับมาก่อนลงมือเขียนว่า “โอ้ งั้นฉันจัดการเอง เดี๋ยวจะเขียน
เรซูเม่ชนิดมองปราดเดียวโดนคัดตกให้ดู”
ที่มาที่ไปนั้นต้องย้อนไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
”ท�างานพิเศษดีไหมนะ”
จุดเริ่มต้นมาจากค�าพูดร�าพึงร�าพันของตนในวันหนึ่งที่หลุดปากมาตอนอยู่ใน
บ้าน
ความจริงแล้วเขาไม่เชิงอยากท�างานพิเศษ เรียกว่าแค่อยากหนีไปจากแม่ผู้จู้จี้
ขี้บ่นเกินเหตุเสียมากกว่า
เพราะพ่อไปรับต�าแหน่งท�างานที่ต่างเมืองคนเดียว ส่วนพี่ชายก็ขึ้นไปท�างานที่
โตเกียว ครอบครัวเลยเหลือกันแค่แม่หนึ่ง ลูกหนึ่ง มาตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน แม่จึงอยาก
14
