Page 25 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 25
TOUKO SUNAHARA
ยิ้มแย้มแจ่มใส โดนัทน้อยกว่าสี่ชิ้นใส่ถุง มากกว่านั้นก็จัดเรียงใส่กล่อง มาช่วยงานร้าน
แค่นั้นเองแท้ๆ...
“ฉันอยู่หลังร้าน ถ้ายุ่งก็มาเรียกแล้วกัน”
คุราบายาชิกล่าวแล้วเดินออกจากเคาน์เตอร์
งานของคุราบายาชิไม่ได้มีแค่จัดการและช่วยงานภายในร้าน แต่ยังมีงานเอกสาร
ธุรการด้วย ขณะนี้สี่โมงกว่าแล้ว เขาออกมาท�างานตั้งแต่เช้า ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง ถ้าเกิด
ปล่อยช่วงเวลาที่ได้นั่งสบายๆ ที่สุดของวันอย่างช่วงนี้ไป หลังจากนั้นจะล�าบากเอา
หย่อนตัวนั่งตรงโต๊ะในส�านักงานแคบๆ เสร็จ คุราบายาชิก็ถอนหายใจออกมา
อัตโนมัติ เขาหยิบข้าวปั้นที่ซื้อมาพร้อมข้าวเช้ากับชาขวดอุ่นเท่าอุณหภูมิห้องขึ้นมายัดใส่
กระเพาะ ระหว่างนั้นมือเผลอล้วงเข้าไปในกระเป๋าชุดพนักงานอย่างลืมตัว
สิ่งที่หยิบออกมาคือมือถือ เขาไม่ได้คิดจะจิ้มเล่นแก้เบื่อ หรือส่งข้อความบ่น
เรื่องงานไปหาใคร
ยิ่งถอนหายใจมากขึ้นเท่าไร ความปรารถนาบางอย่างของคุราบายาชิก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
เขาเปิดสมุดแอดเดรสในมือถือ มองชื่อชายคนหนึ่ง
ทันทีที่ชื่อนั้นปรากฏสู่สายตา เสียงเมโลดี้ก็ลอยตามมาจากที่ไหนไม่รู้ เสียงนั้น
ไม่ได้ยินด้วยหู แต่ดังขึ้นในสมอง เป็นบทเพลงแจซของร้านที่เขากับชายหนุ่มอีกคนเคย
เดินผ่านสมัยยังอาศัยอยู่โตเกียว
เหมือนกับที่กลิ่นช่วยกระตุ้นความทรงจ�า เมื่อมองชื่อ เสียงเพลงก็ดังขึ้นในหัว
เป็นปฏิกิริยาตอบสนองอัตโนมัติ
แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่านี่เป็นแค่ความชอกช�้าใจธรรมดา หรือก�าลังปรารถนาอยาก
พบเจอเขาคนนั้น
คุราบายาชิลืมข้าวเที่ยงไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ศอกข้างหนึ่งยันโต๊ะ จ้องมองโทรศัพท์
มือถือราวกับจะกลืนกินเข้าไป
“เอ่อ”
เสียงเรียกดังขึ้นอย่างไม่คาดคิด คุราบายาชิตกใจแทบสะดุ้งโหยง
เขารีบหันกลับไปทางประตูโดยไว
“อุเอฮาระคุง...มะ มีอะไร?”
21
