Page 27 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 27
TOUKO SUNAHARA
ล่ะสิ”
“ที่นี่เนี่ยให้ท�าเป็นงานพิเศษก็พอได้อยู่หรอก แต่ให้เป็นพนักงานประจ�าคงไม่ไหว
ท่าทางไม่มีทั้งอนาคตและความหวัง~ ว่าแต่ตาลุงนั่นจบแค่ ม.ปลาย รึไง ถึงได้มีปมกับ
เด็กมหา’ลัยอย่างพวกเรา”
“เอ๋ แต่อุเอฮาระคุงอยู่แค่ ม.ปลาย ยังโดนเหน็บเลยนะ?”
อีกฟากฝั่งหนึ่งของหน้าต่างคือห้องล็อกเกอร์ ผู้น�าวงนินทาก็คือทามารุที่วันก่อน
โดนเตือนเรื่องยางมัดผมไป ดูเหมือนคุราบายาชิจะกลับมาตรงกับช่วงเปลี่ยนกะพอดี
...โดนเกลียดเข้าแล้วสินะ
คุราบายาชิยืนพิงผนังอาคารฝุ่นจับ ทรมานตัวเองด้วยการรับฟัง
“นี่ อุเอฮาระคุงก็หมั่นไส้ผู้จัดการใช่ไหม?”
เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยกันรึไง เขาสงสัยจึงร้อนใจส่องดูระเบียงทางเดินจากช่องประตู
ที่เปิดอ้าไว้ เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูห้องล็อกเกอร์ ท่าทางเหมือนก�าลังรอคิว
เขาคนนั้นคือ ‘ริโอะคุง’ ผู้เป็นเป้าโดนเขาบ่นนั่นเอง ทั้งที่นึกว่าเจ้าตัวคงร่วมวง
นินทาผสมโรงด่าด้วยแน่ๆ แต่กลับไม่ใช่อย่างนั้น เด็กหนุ่มเพียงแค่ตอบกลับสั้นๆ
“เปล่า”
ผิดคาด
กลายเป็นคุราบายาชิซะเองที่ตะลึงจนอยากบอกว่า ‘หัดดูบรรยากาศหน่อยเซ่’
ตามคาด พนักงานพาร์ตไทม์สาวสองคนผู้โดนตัดบทหัวข้อสนทนาเงียบกริบ
แต่คนเรา ขอแค่หน้าตาดีเสียอย่างย่อมท�าอะไรไม่ผิด ไม่นานนักหญิงสาวเหมือน
ดึงสติกลับมาได้ เอ่ยเสียงแหลมสูงเฉไฉไปตามเรื่องตามราว “อุเอฮาระคุงนี่ความอดทน
สูงจริงๆ”
รอทั้งสามคนไปแล้ว คุราบายาชิจึงค่อยเข้ามาข้างใน
ไม่นึกเลยว่าจะโดนท�าเหมือนเป็นตาลุงเฮงซวยตั้งแต่อายุยังไม่ทันแตะสามสิบ
“...เอาเถอะ ช่างมันแล้วกัน”
ถ้อยค�าคุ้นเคยกับการถอดใจแทบจะเป็นค�าพูดติดปากไปเสียแล้ว
อา ช่างเถอะ เขาไม่สนผู้หญิงอยู่แล้ว จะโดนมองอย่างไรก็ช่าง ความจริงเวลา
ส่องกระจกช่วงนี้ก็รู้สึกว่าเป็นหน้าตาที่จืดชืดจัง เห็นแบบนี้ เมื่อก่อนสมัยใส่สูทยังดูสดชื่น
23
