Page 26 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 26
ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
ชายหนุ่มเอ่ยหน้าตายน�้าเสียงนิ่งสงบ ตรงข้ามกับคุราบายาชิที่ก�าลังหวั่นไหว
“ผู้จัดการ คนแน่นร้านแล้วครับ”
สามปีก่อน คุราบายาชิเคยเป็นเซลส์
หลังจบจากมหาวิทยาลัย เขาท�างานเป็นเซลส์แมนในบริษัทพาณิชย์เฉพาะทาง
แห่งหนึ่ง แม้ผลงานจะเรื่อยๆ แต่ก็รู้สึกผูกพันกับงานนี้ ถ้าเกิดพ่อไม่ล้มป่วย เขาคงไม่
ลาออก
หลังพ่อจากไปด้วยโรคร้าย เขาไม่มีเหตุผลให้ต้องอยู่ที่นี่อีก แม่เองก็เสียไปตั้งแต่
เขายังเด็ก จะเปลี่ยนงานแล้วกลับเข้าโตเกียวอีกครั้งย่อมท�าได้
แต่ที่ไม่ท�าเพราะความจริงแล้วอาจพูดได้ไม่เต็มปาก ว่าที่เขากลับมานั้นเป็นเพราะ
พ่อป่วย
“...ร้อนเป็นบ้า”
คุราบายาชิที่อยู่ในชุดพนักงานคร�่าครวญทรมาน เดินไปตามทางลาดยางมะตอย
ใต้ท้องฟ้าแดดจ้า
เขาไปหาลูกค้ามาเพิ่งกลับ
สาขาตามชนบทนั้นใช่ว่าจะท�าทุกอย่างตามคู่มือได้ มีหลายเรื่องที่ต้องเอาใจ
ผู้อยู่อาศัยในพื้นที่โดยรอบ บางครั้งจ�าเป็นต้องยอมไปส่งถึงที่ เพราะเป็นส่วนหนึ่งของการ
คบค้าสมาคมกับรอบข้าง
ครึ่งเดือนหลังของเดือนกรกฎาคมเป็นช่วงกลางหน้าร้อน พืชพันธุ์สีเขียวตาม
ทุ่งนาหรือหลังคาแต่ละบ้านช่างดูเจิดจ้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแดดจะเป็นอย่างไร คุราบายาชิ
ได้แต่ปล่อยให้แสงแดดที่คิดอย่างไรก็เหมือนมีเจตนาฆ่าแผดเผาไปเรื่อย
ในที่สุดก็ถึงร้านสักที ขณะเดินไปทางประตูหลังพลางเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก เขา
พลันได้ยินเสียงแหลมสูงของหญิงสาวผ่านทางหน้าต่างที่อยู่ใกล้ๆ ประตู
“จะว่ากดขี่ก็ไม่เชิง เหมือนมาพาลใส่พนักงานพาร์ตไทม์มากกว่า? ผู้จัดการนี่
น่าเกลียดเนอะ”
ขาหยุดเดินกึก รู้ได้ในเสี้ยววินาทีว่านั่นเป็นเรื่องที่ไม่อยากฟังเท่าไร
“คงเพราะตาลุงอายุไม่น้อยแล้วยังเพิ่งเป็นแค่ผู้จัดการร้านโดนัท เลยเครียดสะสม
22
