Page 31 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 31
TOUKO SUNAHARA
หมดไปหนึ่งเทอมแล้ว” ส�าหรับริโอะที่รู้สึกว่าเทอมเทอมหนึ่งช่างยาวนานเหลือเกินแล้ว
นับเป็นความรู้สึกไกลตัว แต่อาจจะคล้ายกับการที่มีแค่ปิดเทอมฤดูร้อนที่ผ่านไปอย่าง
รวดเร็วละมั้ง
ท�าไมผู้ใหญ่ถึงรู้สึกว่าเวลาผ่านไปไวนะ จนป่านนี้ริโอะก็ยังไม่เข้าใจ
“สามสิบห้านาที แปดวินาที อุเอฮาระคุงนี่อัจฉริยะของแท้! ไม่สิ เทพ! เทพมา
จุติแล้ว!!”
ริโอะเหม่อมองท้องฟ้าผ่านหน้าต่างห้องครัว ก่อนสะดุ้ง อ๊ะ รู้ตัวเมื่อได้ยินเสียง
โห่ร้องด้วยความยินดี
เจ็ดโมงเช้า แม้ไม่ใช่เวลาส่งเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว แต่พนักงานพาร์ตไทม์และพนักงาน
ประจ�ากะเช้าที่กลายร่างเป็นสิ่งตั้งโชว์ก็มายืนล้อมริโอะ
“บุตรเทพแห่งโดนัทชัดๆ! เธอเกิดมาเพื่อตกแต่งโดนัทโดยแท้!”
ได้ยินแบบนั้นแล้วควรดีใจไหมนะ
เบื้องหน้าริโอะผู้ก�าลังสับสน มีโดนัทที่ท�าเสร็จแล้ววางเรียงอยู่สิบชิ้น ริโอะมักได้
เข้ากะเช้ารับผิดชอบหน้าที่ตกแต่งโดนัทอยู่บ่อยๆ ในช่วงปิดเทอมหน้าร้อน
ยามเช้าของร้านโดนัทเริ่มงานตั้งแต่เช้าตรู่ ต้องท�าโดนัทไม่รู้กี่ร้อยชิ้นเตรียมไว้
ก่อนเปิดร้าน ความสามารถในการตกแต่งขั้นเทพของริโอะจึงมีค่ายิ่ง หลักๆ คือใช้ความ
สามารถในการจดจ�า ตั้งสมาธิ แล้วก็ดีไซน์นิดหน่อยให้เป็นประโยชน์
เมื่อสังเกตเห็นคุราบายาชิ ผู้จัดการร้านก�าลังมองมาจากประตู ริโอะก็เป็นฝ่าย
เอ่ยปากพูดก่อนชนิดที่หาได้ยาก
“ชั่งหนึ่งในสามเรียบร้อยแล้วครับ”
“ไม่เป็นไร เธอท�าโดยไม่ต้องชั่งแล้วก็ได้”
เขาเห็นทางนั้นส่งยิ้มฝืดเฝื่อนให้ ก่อนร่างจะหายวับไปทางส�านักงาน จึงเข้าใจ
ได้ว่าตนเองได้รับการยอมรับแล้ว
แม้ตอนแรกริโอะจะได้งานทั้งที่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์อยากท�า แต่ตอนนี้เขาเริ่มคิด
ว่างานก็สนุกดีเหมือนกันขึ้นมาแล้ว
เขาไม่ได้เกลียดการท�าโดนัท เรียกว่าชอบด้วยซ�้า ถึงปฏิกิริยาของคนรอบข้างจะ
โอเวอร์เกินไป แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดี ยิ่งได้รับค�าชมจากผู้จัดการที่เคยเอาแต่บ่นอยู่ทุกเมื่อ
27
