Page 34 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 34

ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท


                “เอ๊ะ ก็...ผมสงสัยว่าท�าไม ทั้งที่บอก ‘ไม่สนุก’ แท้ๆ...อ๊ะ หรือตอนมาสมัครงาน
          ไม่รู้มาก่อน?”
                “ก่อนหน้านี้พ่อฉันล้มป่วย ฉันเลยลาออกจากงานที่โตเกียวแล้วกลับมา แถว

          บ้านนอกใช่ว่ามีงานให้เลือกได้ไม่อั้นใช่ไหมล่ะ แต่ก็นะ...ที่จริงหลังเผาไปเมื่อปีก่อน ก็ไม่มี
          เหตุผลที่จะอยู่ที่นี่แล้วล่ะ”
                “เผาเหรอ...”
                แปลว่าเสียไปแล้วนั่นเอง

                เพิ่งเคยได้ยินเรื่องส่วนตัวแบบนั้นเป็นครั้งแรก
                หลังเข้ามาท�างานเดือนกว่า ริโอะไม่เคยเห็นผู้จัดการมาสายหรือขอกลับก่อนเลย
          เขารู้สึกว่าในแต่ละวัน ผู้ชายอายุมากกว่าที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีความข้องเกี่ยวกันใดๆ เหมือน
          พุ่งออกมาจากส่วนไหนไม่รู้ของร้าน

                เหมือนไม่มีที่ให้กลับ
                จึงอยู่ที่นี่ตลอด
                ใส่เครื่องแบบพนักงานเดิมๆ ตลอด...
                ไม่เหนื่อยบ้างรึไง ขนาดพวกเพื่อนร่วมห้อง แค่ให้มาโรงเรียนสามวันจากปิดเทอม

          ฤดูร้อนทั้งหมดสี่สิบวันยังโห่กันใหญ่ บอกว่าเป็นสถานการณ์ไม่ปกติ
                ไม่สิ ผู้จัดการก็คงเหนื่อยนั่นแหละ ถึงได้บอกว่า ‘ไม่สนุก’
                เมื่อจ้องมอง คุราบายาชิก็ยิ้มฝืดให้ก่อนเอ่ยตาม
                “อุเอฮาระคุง เธอก็พูดเป็นเหมือนกันนี่นา”



                ถึงจะบอกว่าเวลาช่วงปิดเทอมฤดูร้อนเดินไวกว่าปกติ ก็ใช่ว่าจะมีเรื่องพิเศษ
          เกิดขึ้นแต่อย่างใด
                แม้สังหรณ์ใจรางๆ ว่าอาจมีเรื่องราวบางอย่างที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความทรงจ�า

          ชั่วชีวิตเกิดขึ้น แต่ก็รู้อยู่รางๆ เช่นกันว่าเวลาคงผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
                เป็นฤดูร้อนเหมือนอย่างเคย ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
                อย่างมากก็ไปทะเลกับเพื่อน ตั้งแคมป์ดูดาว เล่นดอกไม้ไฟ แล้วค่อยอาลัยอาวรณ์
          กับฤดูร้อน ก็แค่นั้น


                                         30
   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39