Page 34 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 34
ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
“เอ๊ะ ก็...ผมสงสัยว่าท�าไม ทั้งที่บอก ‘ไม่สนุก’ แท้ๆ...อ๊ะ หรือตอนมาสมัครงาน
ไม่รู้มาก่อน?”
“ก่อนหน้านี้พ่อฉันล้มป่วย ฉันเลยลาออกจากงานที่โตเกียวแล้วกลับมา แถว
บ้านนอกใช่ว่ามีงานให้เลือกได้ไม่อั้นใช่ไหมล่ะ แต่ก็นะ...ที่จริงหลังเผาไปเมื่อปีก่อน ก็ไม่มี
เหตุผลที่จะอยู่ที่นี่แล้วล่ะ”
“เผาเหรอ...”
แปลว่าเสียไปแล้วนั่นเอง
เพิ่งเคยได้ยินเรื่องส่วนตัวแบบนั้นเป็นครั้งแรก
หลังเข้ามาท�างานเดือนกว่า ริโอะไม่เคยเห็นผู้จัดการมาสายหรือขอกลับก่อนเลย
เขารู้สึกว่าในแต่ละวัน ผู้ชายอายุมากกว่าที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีความข้องเกี่ยวกันใดๆ เหมือน
พุ่งออกมาจากส่วนไหนไม่รู้ของร้าน
เหมือนไม่มีที่ให้กลับ
จึงอยู่ที่นี่ตลอด
ใส่เครื่องแบบพนักงานเดิมๆ ตลอด...
ไม่เหนื่อยบ้างรึไง ขนาดพวกเพื่อนร่วมห้อง แค่ให้มาโรงเรียนสามวันจากปิดเทอม
ฤดูร้อนทั้งหมดสี่สิบวันยังโห่กันใหญ่ บอกว่าเป็นสถานการณ์ไม่ปกติ
ไม่สิ ผู้จัดการก็คงเหนื่อยนั่นแหละ ถึงได้บอกว่า ‘ไม่สนุก’
เมื่อจ้องมอง คุราบายาชิก็ยิ้มฝืดให้ก่อนเอ่ยตาม
“อุเอฮาระคุง เธอก็พูดเป็นเหมือนกันนี่นา”
ถึงจะบอกว่าเวลาช่วงปิดเทอมฤดูร้อนเดินไวกว่าปกติ ก็ใช่ว่าจะมีเรื่องพิเศษ
เกิดขึ้นแต่อย่างใด
แม้สังหรณ์ใจรางๆ ว่าอาจมีเรื่องราวบางอย่างที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความทรงจ�า
ชั่วชีวิตเกิดขึ้น แต่ก็รู้อยู่รางๆ เช่นกันว่าเวลาคงผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
เป็นฤดูร้อนเหมือนอย่างเคย ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
อย่างมากก็ไปทะเลกับเพื่อน ตั้งแคมป์ดูดาว เล่นดอกไม้ไฟ แล้วค่อยอาลัยอาวรณ์
กับฤดูร้อน ก็แค่นั้น
30
