Page 37 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 37
TOUKO SUNAHARA
“ฮัคคุ...ฮาคุโตะ!”
ไม่รู้เพราะไม่ถูกใจวิธีเรียกชื่อรึเปล่า ขณะเดินเข้าไปใกล้ริโอะจึงเปลี่ยนวิธีเรียก
ใหม่ อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมาด้วยท่าทีฝืนใจ
“อา...ริโอะ บังเอิญจัง”
“ก�าลังกลับเหรอ? วันพุธมีเรียนพิเศษด้วย?”
“...ก็นะ แล้วนายล่ะ? ไปเที่ยวไหน...กับแฟนมารึไง?”
“ไปสระว่ายน�้ามา คนแน่นสุดยอด...อ๊ะ นี่ยางิซาวะ ฮาคุโตะ เรียนอยู่ห้องเดียวกัน
แต่ก็เป็นเพื่อนกันมานานแล้วล่ะ”
เขาหันหน้าไปหาเนเนะที่หยุดยืนนิ่งในต�าแหน่งที่ห่างออกไปหลายก้าว
“เอ่อ...หวัดดี”
เนเนะเพียงผงกศีรษะทักทายเล็กน้อย
น่าจะแนะน�าชื่อตัวเองสักหน่อย
ทั้งสามคนเดินไปทางเดียวกัน ยางิซาวะเริ่มเร่งฝีเท้าเดินลงบันได ริโอะก็ตามไป
เหมือนต้องการไล่หลัง เนเนะที่จ้อไม่หยุดมาจนถึงเมื่อสักครู่นั้น ปิดปากเงียบสนิทจน
เหมือนพูดไม่เป็นไปแล้ว
หลังถึงชานชาลารอเปลี่ยนรถไฟแล้วก็ยังไม่พูด ที่ผ่านมาก็เคยเจอเหตุการณ์
บังเอิญเจอเพื่อนแล้วแฟนสาวอารมณ์บูดไปอยู่หรอก แต่อย่างเนเนะที่แสดงท่าทีอึดอัดใจ
ออกมาชัดเจน ให้พูดตามตรงแล้วริโอะรู้สึกว่าน่าร�าคาญ
เขายื่นของให้ในจังหวะที่รถไฟก�าลังมา
“งั้นวันนี้แยกกันตรงนี้แล้วกัน กลับบ้านดีๆ นะ”
ทางกลับบ้านริโอะต้องขึ้นรถไฟที่ชานชาลาฝั่งตรงข้ามกับทางไปบ้านเนเนะ
หญิงสาวท�าหน้าตกใจใส่ริโอะที่จู่ๆ ก็บอกลาปุบปับ แต่ไม่รู้เพราะมียางิซาวะอยู่ข้างๆ หรือ
อย่างไร เจ้าตัวถึงไม่ฝืนรั้งขออยู่ต่อ
“อะ อืม ไว้จะเมลไปหาใหม่นะ”
รถไฟขบวนที่เธอขึ้นเริ่มเคลื่อนตัวออก ทิ้งเพื่อนสมัยเด็กกับริโอะที่เลือกเพื่อน
สมัยเด็กมากกว่าไว้เบื้องหลัง
ทว่าฮัคคุงดูไม่ดีใจ
33
