Page 32 - อ่านฟรี ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
P. 32
ความรักเปรียบเหมือนรูโดนัท
เชื่อวันยิ่งแล้วใหญ่
ริโอะคิดว่าผู้จัดการจู้จี้น่าร�าคาญก็จริง แต่ไม่ได้เกลียด สิ่งที่ทางนั้นพูดมาก็ถูกต้อง
ทั้งเรื่องยิ้มต่อหน้าลูกค้า ทั้งเรื่องมัดรวบผม
...ผู้จัดการนี่เป็น ‘ตาลุง’ เหรอ
เห็นพนักงานพาร์ตไทม์ที่เป็นผู้หญิงเรียกแบบนั้น
ตาลุงตามภาพในหัวของริโอะคือตาลุงพุงพลุ้ยเข็มขัดบิด สวมสูทสีเทา ท�างาน
เป็นพนักงานบริษัท แต่เขารู้สึกว่าผู้จัดการต่างจากภาพลักษณ์นั้นอยู่โข
ริโอะหมกตัวอยู่แต่ในครัวตลอด ถึงค่อยเดินมาทางส�านักงานตอนประมาณ
สิบเอ็ดโมง แม้จะไวกว่าเวลาไปสักนิด แต่เขาได้รับค�าแนะน�าให้มาพักกินข้าวเที่ยงช่วงที่
คนยังไม่แน่น
ตอนก�าลังเดินเข้ามาในส�านักงานที่มีโต๊ะสีเทาจัดเรียง ขาก็หยุดกึก
เขาเจอคุราบายาชิ
ชายหนุ่มยืนเหมือนก�าลังพิงโต๊ะอยู่ แม้ร่างผอมๆ จะท�าให้เสื้อเชิ้ตที่ใส่หลวม
เล็กน้อย แต่เครื่องแบบพนักงานที่สวมเนกไทก็ดูสมอายุดี ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าด้านข้างที่
คล้ายกับมีเค้าความหม่นหมองอย่างบอกไม่ถูกนั่น หรือท่าทางตอนยืนมองของในมือ
ส�าหรับริโอะแล้วดูอย่างไรก็ไม่รู้สึกว่าเป็นตาลุง
สิ่งที่สะท้อนในสายตาคือความเท่ในแบบของผู้ใหญ่
จากนั้นก็คิดว่า ‘อีกแล้วเหรอ’ ขึ้นมา
มองมือถืออยู่อีกแล้ว
ริโอะจ�าไม่ได้แล้วว่าเห็นภาพนั้นครั้งแรกเมื่อไร บางครั้งผู้จัดการจะมองมือถืออยู่
ในห้องส�านักงาน แต่ไม่ได้พิมพ์ข้อความหรือจิ้มใช้อะไร คราวก่อนเขาบังเอิญเห็น หน้าจอ
ที่เปิดอยู่เป็นหน้าสมุดแอดเดรส ทว่าเจ้าตัวก็ไม่มีท่าทีจะกดโทรออกแต่อย่างใด
จากนั้น...
“มะ มีอะไร?”
คุราบายาชิละล�่าละลักคว�่ามือถือลงบนโต๊ะ
พอเข้าไปใกล้ เห็นได้ชัดว่าพยายามซ่อนหน้าจออย่างตื่นตระหนก ยิ่งท�าให้
สะดุดตากว่าเก่า
28
