Page 34 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 34
เหมันต์หวนรัก
ร้านโอสถ ในใจเจ็บปวดจนยากจะบรรยาย ทว่าขณะเตรียมจะจากร้านโอสถแห่งนั้น
ไป จู่ๆ จื่อหวาก็หยุดการเคลื่อนไหว
ซ่งหว่านซานตกใจอย่างมาก เขาอุ้มลูกวิ่งเข้าไปในร้านโอสถแต่คนเฝ้าประตู
กันเอาไว้ เขาเป็นเพียงบัณฑิตจะต้านทานชายฉกรรจ์สองคนได้อย่างไร
ขณะก�าลังตื่นตระหนกจนคิดจะปลดหมวกไม้ไผ่ออกนั้นเอง ไม่รู้ว่าใครสักคน
เอ่ยค�าว่าท่านอ๋องขึ้นมาอย่างกะทันหัน ชายฉกรรจ์เหล่านั้นหยุดมือ ซ่งหว่านซาน
เหมือนจะชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็พลันถอยออกแล้ววิ่งไปทางจวนอ๋อง
หมอกับชายฉกรรจ์ด้านหลังถอนหายใจ ที่มุมถนนมีคนอีกสองสามคนเดิน
ออกมาแล้วว่า “ไม่รู้ว่าคนคนนี้คิดอะไร มีท่านอ๋องเลี้ยงดูไม่ดีหรือถึงต้องให้พวกเรา
มาเล่นละครอยู่ที่นี่ จริงๆ เชียว”
หมอคนนั้นขมวดคิ้วเอ่ยอย่างยากล�าบากใจ “ชั่วชีวิตนี้ข้าท�าเรื่องมีคุณธรรม
มาตลอด ท�าอย่างนี้ชื่อเสียงของข้าก็ป่นปี้หมด”
คนทั้งหมดถอนหายใจ ต่างคนต่างแยกย้าย ซ่งหว่านซานนั้นเมื่อมาถึง
ประตูหลังของจวนอ๋องก็พบโจวอันที่คอยมองเขาอยู่ โจวอันรับเด็กในมือไปแล้วว่า
“บ่าวจะพาไปหาท่านหมอจาง ใต้เท้าเหนื่อยมาหลายวัน ไปพักผ่อนเสียหน่อยเถิด”
ซ่งหว่านซานมองจื่อหวาด้วยดวงตาแดงก�่า เขาไม่ยอมเดินจากไปแม้แต่
ก้าวเดียว โจวอันจึงถอนหายใจแล้วพาทั้งจื่อหวาและซ่งหว่านซานไปที่เรือนจางเหวิน
เมื่อจางเหวินเห็นจื่อหวาก็ขมวดคิ้วมุ่น รับตัวเด็กไปแล้วหันมามองซ่งหว่านซาน
“ใต้เท้าจะรั้นอย่างไรก็อย่าได้เอาชีวิตลูกไปเสี่ยงเลย” จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้อง
โอสถ
โจวอันเห็นซ่งหว่านซานที่ดูตื่นตระหนกไม่รู้จะท�าอย่างไรก็เอ่ยปลอบ “ใต้เท้า
ไปอาบน�้ารับประทานอาหารเถิด ท่านหมอจางจะต้องดูแลคุณชายน้อยเป็นอย่างดี
แน่นอน”
ซ่งหว่านซานกลับไปยังที่พักเดิมของตน ในห้องได้รับการเก็บกวาดจน
สะอาดเรียบร้อย เขานั่งลงบนเก้าอี้ครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกอยากหัวเราะ ที่แท้ตนก็โง่เง่า
32
