Page 29 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 29
ฉู่เฉียว
ปล่อยข้า...”
โจวเหยี่ยนท�าหูทวนลมแล้วปิดปากซ่งหว่านซานเสีย เสียงครางของ
ซ่งหว่านซานเบาลงทุกขณะ ทว่าน�้าตากลับไหลออกมาไม่หยุด กระทั่งโจวเหยี่ยน
กระทบถูกจุด เสียงครางของซ่งหว่านซานจึงเปลี่ยนทันที
โจวเหยี่ยนรู้ได้ทันทีว่าเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรจึงเพิ่มแรงขึ้นอีก ส่วนที่
อยู่ตรงหว่างขาของซ่งหว่านซานค่อยๆ ร้อนขึ้นอีกครั้ง เขาเอ่ยขึ้นอย่างแทบทานทน
ไม่ไหว “ท่านอ๋อง...ฆ่า...ฆ่าข้าเสียเถิด...”
โจวเหยี่ยนชะงักก่อนจะค่อยๆ ผ่อนกิริยาลง “ใต้เท้าพูดชวนขันแล้ว หาก
เจ้าตายไป จื่อหวาจะท�าอย่างไรเล่า”
ซ่งหว่านซานช้อนดวงตาแดงก�่าขึ้นมองโจวเหยี่ยน ในที่สุดก็หันหน้าหนี
ไม่เอ่ยค�าอีก เหลือเพียงเสียงครางด้วยความทานทนไม่ไหวกับเสียงเบาๆ ของร่าง
ที่กระทบกัน
ความเจ็บปวดและความหวาดกลัวก่อนหน้านี้ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความ
สุขสม ซ่งหว่านซานหลับตาแล้วสูญเสียสติสัมปชัญญะไปอย่างช้าๆ ความรู้สึกใน
หัวมีแต่ความหฤหรรษ์ตามความสุขสมนี้ไปโดยไม่รู้ตัว
กระทั่งโจวเหยี่ยนสบสุขพร้อมกับหอบหายใจ ซ่งหว่านซานจึงค่อยฟื้นคืนสติ
เขาจับส่วนที่เชื่อมคนสองคนไว้ด้วยกันอย่างตะลึงงัน เมื่อมองเห็นสิ่งที่อยู่ในมือทั้งร่าง
ก็พลันสะท้านรุนแรง
โจวเหยี่ยนโน้มตัวลงขบใบหูของซ่งหว่านซานแล้วว่า “ใต้เท้าซ่งแน่นดีจริง”
ซ่งหว่านซานหลับตา แต่โจวเหยี่ยนเอ่ยเสียงเบาข้างหูเขา “ใต้เท้าซ่ง ราตรี
ยังอีกยาวไกลนัก”
27
