Page 26 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 26
เหมันต์หวนรัก
สายรัดเอวของซ่งหว่านซาน ซ่งหว่านซานหลับตา ริมฝีปากสั่นเทาไม่เอ่ยค�า
โจวเหยี่ยนโน้มเข้าไปอีกครั้ง จุมพิตบนเปลือกตาแล้วถอดเสื้อตัวนอกของ
ซ่งหว่านซานออก จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือลูบเบาๆ ที่เอว ซ่งหว่านซานรู้สึกไม่สบายไป
ทั้งตัว เขาตัวสั่นสะท้านขณะลืมตาขึ้นมอง คิดจะหนีก็หนีไม่ได้ สายตาจึงเต็มไปด้วย
ความคับข้องอันไร้ที่มา
โจวเหยี่ยนชะงักไปชั่วครู่ก่อนแตะลงบนแผ่นหลัง ครั้นลูบเบาๆ ซ่งหว่านซาน
ก็พลันตัวอ่อนลงจนพอฝืนขยับแขนที่แข็งทื่อได้หลังหยุดนิ่งอยู่นานและเอ่ย “ขอบคุณ
ท่านอ๋อง”
โจวเหยี่ยนไม่ได้ตอบค�า เพียงคลายเสื้อผ้าของซ่งหว่านซานออก ร่างกาย
ที่เพิ่งจะผ่อนคลายลงของซ่งหว่านซานจึงเริ่มเกร็งขึ้นอีกครั้งจนขยับไม่ได้
เสื้อผ้าถูกปลดเปลื้องไปหมด โจวเหยี่ยนจับมือซ่งหว่านซานวางที่เอวตน
แล้วเอ่ยเสียงเบา “ใต้เท้าก็ช่วยข้าด้วยเถิด” จากนั้นโน้มตัวลงไปจุมพิตริมฝีปากของ
ซ่งหว่านซาน ครั้งนี้สัมผัสเพียงไม่เท่าใดก็แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของซ่งหว่านซาน
ช้าๆ บังคับให้เปิดปากเพื่อจะสอดลิ้นเข้าไป
ซ่งหว่านซานถูกโจวเหยี่ยนรุกไล่จนหายใจไม่ออก มือที่ก�าลังคลายเสื้อผ้า
ออกก็หยุดนิ่ง เขาคิดแต่จะหลีกหนี ทว่าโจวเหยี่ยนก็กอดเขาเอาไว้แน่นแล้วเอ่ยอย่าง
ไม่ชัดเจนนัก “ใต้เท้าต้องเป็นเด็กดี”
ซ่งหว่านซานชะงักก่อนจะค่อยๆ ผ่อนคลาย ยื่นมือออกมาคลายสายรัดเอว
ของโจวเหยี่ยนต่อ
จวบจนเสื้อผ้าของโจวเหยี่ยนถูกปลดเปลื้องจนหมด ซ่งหว่านซานก็ถูกเขา
จุมพิตเสียจนสติพร่าเลือนแล้ว สายตาพร่าพรายนั้นดูแล้วโจวเหยี่ยนอยากจะรังแก
นัก เขายื่นมือออกไปลูบตรงหว่างขาของซ่งหว่านซานแล้วบีบเบาๆ สองสามครั้ง
ซ่งหว่านซานจึงได้สติกลับมา มองโจวเหยี่ยนแล้วพลันหน้าแดง
โจวเหยี่ยนโน้มตัวลงจุมพิตใบหูของเขา เอ่ยเสียงเบา “ใต้เท้าซ่งเป็นเด็กดี
จริงๆ”
24
