Page 31 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 31
ฉู่เฉียว
คิดแต่ว่าที่พวกเขาเห็นคือห้องทั้งหมดแล้ว ที่จริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น ที่ฝั่งตะวันตกของ
ห้องนอนโจวเหยี่ยนอิงกับภูเขา ด้านในของภูเขามีน�้าพุร้อน โจวเหยี่ยนให้คนต่อ
เส้นทางน�้าเข้ามา ด้านในนี้จึงเป็นสระน�้าอุ่น
ฤดูร้อนเช่นนี้โจวเหยี่ยนให้คนอุดทางน�้าอุ่นเอาไว้ ให้มีเพียงแค่น�้าเย็นไหล
เข้ามาเล็กน้อย ในวันที่อากาศร้อนหากได้แช่น�้านี้สักหน่อยจะรู้สึกสบายขึ้นมาก
โจวเหยี่ยนพิงขอบสระ คิดใคร่ครวญครู่หนึ่งแล้วก็เอ่ยปากเรียกคน สตรี
รับใช้ก้มหน้าเดินเข้ามา โจวเหยี่ยนเอ่ย “ให้คนเข้าไปถ่ายทอดค�าของข้าในวัง บอกว่า
ข้าป่วย จะขอลาราชการสองสามวัน และหากโจวอันกลับมาแล้วก็ให้เข้ามาด้วย”
สตรีรับใช้ก้มหน้ารับค�าสั่งแล้วออกไป โจวเหยี่ยนหยุดนิ่งครู่หนึ่งก่อนพิง
ขอบสระและหลับตาลง
ซ่งหว่านซานพาจื่อหวาเดินโซซัดโซเซคิดจะหนีออกไปจากเมือง เมื่อผ่าน
เรื่องเมื่อคืนมาแล้วเขาก็หวาดกลัวโจวเหยี่ยนอย่างที่สุด เพียงคิดว่าจะต้องเผชิญหน้า
กับคนที่น่าหวาดผวาเช่นนั้นเขาก็แทบหลั่งน�้าตา บัดนี้จึงคิดแต่ต้องการหนีไปเสีย
ทว่าสุดท้ายเขาก็ได้แต่หยุดฝีเท้าอยู่ที่ประตูเมือง แม้เขาจะท�างานราชการ
ในเมืองหลวงได้ไม่นานนัก แต่งานที่ท�าก็ต้องขี่ม้าตระเวนไปตามถนนหนทางต่างๆ
มีคนไม่น้อยรู้จักเขา อีกทั้งข่าวอัครมหาเสนาบดีต้องอาญาทั้งตระกูล คนในเมือง
ย่อมรู้กันทั่วทุกคน
ตอนที่เขาออกมาจากจวน แม้ว่าจะสวมหมวกไม้ไผ่เอาไว้ แต่เมื่อผ่าน
ประตูเมืองก็จ�าเป็นต้องถอดหมวกเพื่อให้ตรวจสอบ เขาก้มลงมองจื่อหวาที่ไม่รู้เรื่อง
รู้ราวอะไรแล้วก็คิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหันหน้าเดินไปทางตะวันตกของเมือง
เขาจ�าได้ว่าที่นั่นมีวัดร้างอยู่แห่งหนึ่ง
ไม่นานเขาก็หาสถานที่แห่งนั้นพบดังคาด เมื่อได้นั่งพักชั่วคราวในที่สุดก็
29
