Page 28 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 28
เหมันต์หวนรัก
เขาต้องพักครู่หนึ่งถึงค่อยสงบจิตใจลงได้แล้วเอ่ยถาม “ใต้เท้าซ่งคิดผิดสัญญาหรือ”
ซ่งหว่านซานส่ายหน้าอย่างตกใจสับสน เอ่ยตะกุกตะกัก “ข้าคิดว่า...ใช้...
ใช้เพียง...ใช้เพียงมือ...”
โจวเหยี่ยนโกรธจนหัวเราะ เขาดึงขาของซ่งหว่านซานเข้าหาตัวแล้วกด
เอาไว้ใต้ร่างในคราวเดียว “ใต้เท้าซ่งคิดว่าข้าไม่มีมือหรือ”
ซ่งหว่านซานตกใจกลัวจึงดิ้นรนปัดป่ายวุ่นวายทันที ครั้งนี้นับว่าโจวเหยี่ยน
กดข่มโทสะเอาไว้ได้ เขาดึงกล่องไม้นั้นมาแล้วใช้มือข้างหนึ่งกดมือซ่งหว่านซานเอาไว้
ขณะที่ใช้ขาขวากดขาทั้งสองข้าง
ซ่งหว่านซานร้องอือๆ ไม่ยอมให้ความร่วมมือ ทว่าโจวเหยี่ยนก็ฝืนส่งนิ้วหนึ่ง
เข้าไป ซ่งหว่านซานตกใจยิ่งนัก เขาบิดงอร่างให้นิ้วนั้นออกไป โจวเหยี่ยนเห็นเขายัง
คงไม่เชื่อฟังก็เพิ่มจ�านวนนิ้วแล้วขยับอีกหลายครั้ง
กระทั่งซ่งหว่านซานเหงื่อท่วมตัวก็ยังไม่ยอมเลิกล้มที่จะดิ้นรน โจวเหยี่ยน
โกรธจนคลั่งแล้วถอนนิ้วออก ซ่งหว่านซานเกือบจะผ่อนลมหายใจโล่งอกอยู่แล้ว ทว่า
เมื่อเงยขึ้นมองก็เห็นโจวเหยี่ยนเอาสิ่งที่ใหญ่กว่ามาประชิดแทน
ซ่งหว่านซานตกใจจนกรีดร้องวุ่นวาย แต่โจวเหยี่ยนกลับค่อยๆ รุดหน้า
เข้ามาอย่างมั่นคง มีรอยเลือดซึมเล็กน้อย ซ่งหว่านซานเงยขึ้นหอบหายใจเฮือกใหญ่
แต่กลับไม่ส่งเสียงใดๆ
โจวเหยี่ยนรู้ว่าความกลัวนั้นเกินขีดจ�ากัดไปแล้ว เขาเห็นคนเบื้องล่างน�้าตา
ไหลรินก็ผ่อนการกระท�าให้ช้าลง ค่อยๆ โน้มตัวลงจุมพิตที่เปลือกตาของซ่งหว่านซาน
จู่ๆ ซ่งหว่านซานก็เอ่ยเสียงเบา “โจวเหยี่ยน โจวเหยี่ยน ปล่อยข้า...ข้าผิดไปแล้ว...
เจ็บ...”
เมื่อถูกเอ่ยเรียกเช่นนี้โจวเหยี่ยนก็คล้ายอ่อนยวบไปทั้งตัว เขาเอ่ยปลอบ
เสียงเบา “อีกเดี๋ยวก็ดีเอง เป็นเด็กดีนะ”
น�้าตาบนใบหน้าของซ่งหว่านซานมากขึ้นทุกขณะ แต่โจวเหยี่ยนทนไม่ไหว
อีกต่อไปแล้ว ซ่งหว่านซานครางอื้ออึงด้วยความรับไม่ไหว เขาร้องวุ่นวาย “เจ็บ
26
