Page 32 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 32
เหมันต์หวนรัก
ถอนหายใจ ความเจ็บปวดทั่วร่างอาศัยโอกาสนี้แห่แหนมารุมเร้า ท�าให้เขาลุกไม่ขึ้น
ไปชั่วขณะ
จื่อหวาที่อายุหกเดือนแล้วกัดนิ้วมองเขา ริมฝีปากเล็กๆ เผยอออกแล้วยิ้ม
ซ่งหว่านซานเห็นจื่อหวาดูชอบใจก็โน้มตัวไปจูบใบหน้าเล็กๆ นั้น ขอเพียง
จื่อหวามีความสุขเขาก็มีความสุขแล้ว
ทว่าจื่อหวาก็กลับกลายเป็นไม่มีความสุขไปอย่างรวดเร็ว เวลานี้เป็นกลาง
ฤดูร้อน ปกติแล้วในจวนอ๋องมักมีอ่างน�้าแข็งวางเอาไว้เพื่อลดอุณหภูมิ แต่ในวัดร้างนี้
อย่าว่าแต่อ่างน�้าแข็งเลย เพียงแค่ยุงแค่แมลงก็ท�าให้จื่อหวาเกินจะรับได้แล้ว
ซ่งหว่านซานมองเห็นแขนของจื่อหวาที่อยู่นอกร่มผ้าไม่นานก็ถูกยุงกับแมลง
กัดจนเป็นจุดแดงหลายจุด เขารีบหายาเพื่อมาทาให้จื่อหวา แต่ออกมาจากจวนอย่าง
รีบร้อนเช่นนั้นไหนเลยจะมีหยูกยามาด้วย จื่อหวาถูกแมลงกัดจนแย่แล้ว เจ็บปวด
จนอ้าปากร้องไห้ไม่หยุด ซ่งหว่านซานหันซ้ายหันขวาไม่รู้จะท�าอย่างไรดี เขาร้อนรน
จนอยากจะช่วยเกาให้ลูกแต่ก็กลัวว่าจะท�าให้ลูกเจ็บ
ที่จริงตั้งแต่เข้าไปในจวนอ๋องลูกของเขาก็ได้รับการดูแลจากแม่นมและ
หมอจางมาโดยตลอด เขาเพียงแค่ช่วยดูอยู่ใกล้ๆ เท่านั้น การมาดูแลลูกคนเดียว
อย่างนี้นับว่าเป็นครั้งแรก
ฤดูร้อนกลางคืนสั้นนัก แต่ก็ผ่านค�่าคืนไปอย่างยากล�าบาก วันต่อมาจื่อหวา
ยิ่งร้องไห้เสียงดังขึ้นอีก ซ่งหว่านซานรู้ว่าจื่อหวาหิวแล้ว แต่ตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะหา
นมที่ไหนมาให้ลูกดื่มจึงรู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก
ยิ่งกว่านั้นร่างกายของซ่งหว่านซานไม่ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอ อาการ
เจ็บปวดอ่อนล้าทุกอย่างจึงตีขึ้นมาทั้งหมด ยิ่งเขาพักผ่อนน้อยอีกคืนหนึ่งทั้งเนื้อ
ทั้งตัวก็เจ็บปวดไปหมด โดยเฉพาะบริเวณตรงนั้นที่แย่ที่สุด เพราะมันคอยแต่จะ
เจ็บมากอยู่เรื่อยๆ
เสียงเด็กร้องไห้ดังขึ้นในวัดร้างไม่หยุด ซ่งหว่านซานฝืนลุกขึ้นยืน อุ้มลูกไป
ที่หมู่บ้านใกล้ๆ คิดจะขอข้าวสารสักเล็กน้อยมาท�าข้าวต้ม บางทีลูกอาจจะพอกินได้
30
