Page 22 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 22
เหมันต์หวนรัก
ปล่อย
ซ่งหว่านซานยืนหอบหายใจอยู่ที่โต๊ะกลม โจวเหยี่ยนรินสุราอีกจอกแล้วส่ง
ให้เขาพลางเอ่ย “ใต้เท้าซ่งจะดื่มหรือไม่”
ซ่งหว่านซานสะท้านน้อยๆ ไปทั้งร่าง ไม่รู้เพราะโกรธหรือกลัว เขาไม่ได้รับ
จอกสุรามาจากโจวเหยี่ยน เพียงเอ่ยว่า “ท่านอ๋องโปรดส�ารวมกิริยาด้วย” จากนั้นก็
หันกายจากไป
โจวเหยี่ยนยกมุมปากยิ้ม มองซ่งหว่านซานก�าลังจะเดินจากไปแล้วก็ก้าว
สองก้าวไปขวางเอาไว้ สองคนยื้อยุดกันอยู่ครู่หนึ่งโจวเหยี่ยนก็หัวเราะพลางว่า
“ใต้เท้าซ่งเป็นบัณฑิต ต่อสู้ไม่ชนะข้า ด่าทอไม่ชนะข้า แม้แต่ความกล้าหาญก็ยัง
ไม่เท่าข้า คิดจะหนีไปที่ใดหรือ”
ซ่งหว่านซานจ้องโจวเหยี่ยน ไฟโทสะในดวงตาคล้ายจะแผดเผาออกมา
ข้างนอก แต่กลับเม้มริมฝีปากไม่เอ่ยแม้สักค�า โจวเหยี่ยนเดินไปข้างหน้าสองก้าว
คิดบีบเขาไปที่มุมก�าแพงแล้วสูดจมูกเอ่ย “ใต้เท้าซ่งช่างหอมเสียจริง”
ซ่งหว่านซานหันหน้าหนี เอ่ยคล้ายเหลืออดอยู่เล็กน้อย “เพียงแค่ตอนแรก
ข้าไม่ได้เลือกฝากตัวกับท่านอ๋องเท่านั้น ท่านอ๋องไหนเลยต้องดูถูกข้าเช่นนี้ หากรู้สึก
ว่าข้าระคายสายตานัก ขับไล่ข้าออกจากเมืองหลวงไปเสียก็ได้ ข้าจะไม่หวนกลับมา
ตลอดกาล”
โจวเหยี่ยนยื่นมือออกไปโอบเอวซ่งหว่านซานเอาไว้ หัวเราะแล้วว่า “ใต้เท้าซ่ง
กล่าวอันใดกัน” ซ่งหว่านซานหลบมือของโจวเหยี่ยนไม่พ้น เขาอึ้งงันจนพูดติดอ่าง
อึกๆ อักๆ ฟังจับความไม่ได้ โจวเหยี่ยนได้ยินเพียงเขาร้องว่าท่านอ๋องๆ ครั้งแล้ว
ครั้งเล่า
โจวเหยี่ยนได้ยินค�าเรียกแล้วก็รู้สึกผ่อนคลายนัก จึงยิ้มพลางเอ่ย “ใต้เท้าซ่ง
เรียกข้าด้วยเรื่องใดหรือ”
ซ่งหว่านซานนิ่งงัน เขาหยุดเล็กน้อยแล้วฝืนสงบสติอารมณ์ลง จากนั้นก็
มองโจวเหยี่ยนก่อนถอนหายใจเอ่ย “ท่านอ๋องที่แท้ต้องการสิ่งใดกัน อย่าได้ล้อเล่น
20
