Page 18 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 18
เหมันต์หวนรัก
ก็ย่อมสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจน
ภายหลังซ่งหว่านซานได้รับแต่งตั้งจากส�านักบัณฑิตหลวง ได้รับพระราชทาน
บ้านให้ได้พักอาศัยอยู่ในเมืองหลวงระยะยาว
โจวเหยี่ยนมาที่บ้านของเขาหลังจากเขาได้รับแต่งตั้งเป็นขุนนางห้าวัน เมื่อ
คนรับใช้ที่ประตูมองเห็นว่าผู้มาเป็นอ๋องก็ตะลึงงันไม่รู้ว่าเป็นอ๋องท่านใด ได้เพียง
ขานรับอย่างเลือนรางแล้วก็เข้ามารายงาน
เมื่อเขารีบออกไปต้อนรับด้วยความหวาดหวั่นก็เห็นว่าเป็นโจวเหยี่ยน ดังนั้น
จึงขานเรียกหย่งอันอ๋องแล้วถวายค�านับ โจวเหยี่ยนดูตะลึงงันอย่างชัดเจน ครู่หนึ่ง
จึงหักดอกท้อกิ่งหนึ่งจากต้นท้อข้างกายยื่นส่งให้เขาพลางว่า “ขอบคุณใต้เท้าซ่งที่
จดจ�าข้าได้”
ซ่งหว่านซานมองดอกท้อกิ่งนั้นอย่างตะลึงงัน จะรับก็ไม่ได้จะไม่รับก็ไม่ได้
สุดท้ายจึงได้แต่ฝืนรับมาแล้วเอ่ยขอบคุณ
หลังจากนั้นโจวเหยี่ยนก็พาเขาไปฟังเพลงที่ตรอกฉางอันซึ่งมีชื่อเสียงที่สุด
บนถนนตะวันตก ที่จริงตรอกฉางอันเป็นแหล่งหอคณิกาที่เหล่าอ๋องและชนชั้นสูง
ไปหาความสุขส�าราญกัน ซ่งหว่านซานเพียงกลัวว่าเข้าเมืองหลวงไม่นานชื่อเสียงก็
อาจต้องเสียหายเสียแล้วจึงประหม่ายิ่งนัก ยามตอบค�าถามที่โจวเหยี่ยนถามมาก็
เพียงตอบอย่างขอไปทีเท่านั้น
ทว่าโจวเหยี่ยนกลับไม่ได้ใส่ใจ เพียงเดินเข้าหอคณิกาอย่างราบรื่นพลิ้วไหว
สั่งคนให้บรรเลงเพลงสองสามเพลง สั่งคนมาปรนนิบัติอีกสองสามคน
แต่ซ่งหว่านซานเพียงฟังเพลงนั้นบรรเลงไปได้ครู่เดียวก็รีบร้อนออกจาก
หอคณิกาแล้วกลับบ้าน ภายหลังคนทั้งเมืองจึงรู้ว่าบัณฑิตจอหงวนคนใหม่ซึ่งปัจจุบัน
คือใต้เท้าซ่งนั้น เป็นคนจิตใจบริสุทธิ์ กิเลสน้อย ไม่อาจทนมองหญิงคณิกา และไม่อาจ
ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเรื่องคาวโลกีย์ได้
มีเพียงซ่งหว่านซานที่รู้ว่าที่เขาตกใจจนวิ่งหนีออกไปนั้น เพราะโจวเหยี่ยน
เรียกตัวคณิกาชายมาต่างหาก
16
