Page 15 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 15
ฉู่เฉียว
ซ่งหว่านซานปัดมือที่มานาบบนหน้าผากออกแล้วว่า “ไม่มีอะไร เมื่อครู่ข้า
ตื่นขึ้นมาเหงื่อท่วมตัว” จากนั้นเขาก็สวมเสื้อผ้าอย่างเขินอาย แล้วรับตัวจื่อหวามา
ก่อนจะเอ่ยขอบคุณโจวเหยี่ยน
โจวเหยี่ยนกลับไม่ได้สนใจเขา เพียงตะโกนเสียงดังให้โจวอันยกข้าวต้ม
เข้ามา
ซ่งหว่านซานกินข้าวต้มชามนั้นเรียบร้อยก็เล่นกับจื่อหวาแล้วอาศัยโอกาสนี้
เตรียมกลับห้อง แต่กลับถูกโจวเหยี่ยนขวางเอาไว้ เขาอุ้มจื่อหวาออกไปส่งให้โจวอัน
ให้โจวอันเอาไปส่งให้จางเหวิน
ซ่งหว่านซานออกปากห้ามแต่กลับไร้ผล
โจวเหยี่ยนส่งจื่อหวาออกไปแล้วก็ปิดประตู เขามองซ่งหว่านซานที่ดูตื่น
ตระหนกเล็กน้อยแล้วว่า “ไม่อยากอยู่ในห้องของข้าแม้สักน้อยหนึ่งเชียวหรือ”
ซ่งหว่านซานช้อนตาขึ้นมองเขา โจวเหยี่ยนยืนอยู่ข้างเตียง มองดวงตาที่ดู
สั่นไหวเล็กน้อยของซ่งหว่านซาน ในใจรู้สึกแสบคันนัก เขายื่นมือไปบีบคางซ่งหว่านซาน
บังคับให้สบตาตน และเอ่ยอย่างตัดพ้อ “เกลียดข้าถึงเพียงนั้นเชียวหรือ”
ซ่งหว่านซานนิ่งงัน หลุบตาลงเนิ่นนานทีเดียวกว่าจะเอ่ย “ไม่ได้เกลียด”
ดวงตาที่หม่นหมองของโจวเหยี่ยนพลันส่องประกาย เขาจ้องซ่งหว่านซาน
เขม็งแล้วว่า “พูดอีกครั้งสิ”
ซ่งหว่านซานค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกแล้วพูด “ข้าเพียงแค่กลัวท่านอยู่
บ้าง และรังเกียจที่จะท�าเรื่องเช่นนั้นอยู่บ้าง...”
ดวงตาของโจวเหยี่ยนที่เพิ่งส่องประกายวาบขึ้นมากลับหม่นแสงลงเล็กน้อย
อีกครั้ง ซ่งหว่านซานรู้สึกได้ ทว่าโจวเหยี่ยนก็คล้ายอารมณ์ดีขึ้นมากะทันหัน เขา
ถอดรองเท้า คลายเสื้อตัวนอกออกแล้วขึ้นไปบนเตียง ดึงซ่งหว่านซานเข้ามาใน
อ้อมกอด
อ้อมกอดนี้ท�าให้เขาพลันรู้สึกได้ว่าร่างของซ่งหว่านซานเย็นเยือกยิ่งนัก
อากาศยามเหมันต์พร่างพรม แม้อยู่ในห้องที่วางถ่านให้ความอบอุ่นเอาไว้มากมาย
13
