Page 11 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 11
ฉู่เฉียว
“ท่านอ๋องจะไม่มาแล้วใช่หรือไม่”
โจวเหยี่ยนตอบ “อืม” จากนั้นก็รู้สึกได้ว่าคนที่ยืนอยู่เบื้องหลังผ่อนลมหายใจ
อย่างแรง น�้าเสียงก็ฟังดูผ่อนคลายลงเล็กน้อยขณะเอ่ย “เช่นนั้นท่านอ๋องรีบไปพักผ่อน
เถิด”
โจวเหยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย เดินมุ่งไปทางออกจากห้องทีละก้าว เมื่อเดิน
ถึงประตูก็หันกลับมาอีก “อีกครู่หนึ่งเจ้ามาหาข้าด้วย”
เขาไม่ต้องมองก็รู้ว่าคนข้างหลังต้องตัวแข็งทื่อขึ้นมาโดยพลันเป็นแน่ นาน
ทีเดียวกว่าจะได้ยินค�าตอบรับ คนผู้นั้นเอ่ย “ขอรับ”
จันทร์เพ็ญสะท้อนลงบนบานหน้าต่าง ในห้องสว่างกระจ่างตาทุกซอกทุกมุม
ม่านสีแดงหนาหนักปิดบังข้างเตียงเอาไว้ มันทอดยาวลงมาถึงพื้น ขยับไหวเป็นเสียง
แผ่วเบา ด้านนอกหิมะตกลงมาทับถมปกคลุมต้นไม้ บางครั้งก็จะได้ยินเสียงลม
นิ้วของซ่งหว่านซานเลือดออกแล้ว เขาจิกฟูกที่อยู่ใต้ร่างแรงเกินไปท�าให้
เล็บหัก มีเลือดออกมาจากร่องเล็บแต่เขากลับไม่รู้สึกเจ็บปวด
เขาถูกโจวเหยี่ยนโยกคลอนจนรู้สึกวิงเวียนศีรษะเล็กน้อย ความคิดฟุ้งซ่าน
เลือนราง โจวเหยี่ยนประชิดเข้ามาอย่างสุดแรงจนร่างของซ่งหว่านซานสะท้าน เขา
ร้องฮือแล้วก็ได้สติ
โจวเหยี่ยนมองตาเขา ในดวงตานั้นมีโทสะอยู่เล็กน้อย เขาเบี่ยงสายตาหลบ
ด้วยคิดสิ่งใดอยู่ในใจแต่กลับถูกโจวเหยี่ยนจับหน้าหันกลับมาอีกครั้ง จากนั้นก็จุมพิต
ลงบนริมฝีปาก
โจวเหยี่ยนกัดเขาเหมือนก�าลังไต่เต้าถึงจุดหมาย ซ่งหว่านซานตัวแข็งทื่อ
รู้สึกถึงส่วนร้อนจัดที่เพิ่งสุขสมไปครั้งหนึ่งว่าค่อยๆ ฟื้นก�าลังขึ้นอีกครั้ง
ซ่งหว่านซานคิดจะจบครั้งที่สองให้ได้โดยเร็ว สิ่งที่อยู่ด้านหน้าของเขาเอง
ก็ทรมาน แต่โจวเหยี่ยนไม่ยอมให้เขาท�าอะไรกับสิ่งนั้นจนเขาแทบทนไม่ไหวแล้ว
ด้วยเหตุนั้นเขาจึงค่อยๆ เปิดปากให้ลิ้นของโจวเหยี่ยนเข้ามา โจวเหยี่ยน
9
