Page 38 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 38
เหมันต์หวนรัก
เมื่อทั้งคู่ไปแล้วซ่งหว่านซานก็ค่อยผ่อนลมหายใจออก เขารีบไปดูลูกที่อยู่
ในอ้อมแขนของจางเหวิน จื่อหวามองเห็นเขาก็ดีใจรีบโผเข้าหาอ้อมอกเขาทันที เขา
ขอบคุณจางเหวิน จางเหวินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงว่า “จื่อหวาร่างกายอ่อนแออยู่
แต่เดิม ครั้งหน้าหากใต้เท้าซ่งมีความคิดใดก็ขอให้มาปรึกษากับข้าสักนิด หากไม่ใช่
เพราะ...”
จางเหวินพูดถึงตรงนี้ก็พลันหยุด แต่ที่จริงซ่งหว่านซานรู้ดี หากไม่ใช่เพราะ
โจวเหยี่ยนส่งคนไปคอยเฝ้าดูเขาอยู่เรื่อยๆ ลูกของเขาคงตายไปนานแล้ว เด็กไม่เหมือน
ผู้ใหญ่ เขาเองก็กระจ่างแก่ใจดี
แม้จื่อหวาจะอาการดีขึ้นแต่ก็ยังต้องใช้ยา จางเหวินกลัวว่าจะเกิดเรื่องอื่น
ขึ้นอีกจึงให้ทิ้งจื่อหวาเอาไว้ที่เรือนของเขา ซ่งหว่านซานรู้ว่าจางเหวินปรารถนาดีจึง
เห็นด้วยที่ให้ท�าเช่นนั้น เขาเดินกลับไปคนเดียว เมื่อเดินไปถึงทางเดินยาวที่ลานบ้าน
ก็พบกับโจวเหยี่ยนที่เพิ่งกลับมาจากส่งแขก
โจวเหยี่ยนมองเขาอยู่นานโดยไม่พูดและไม่ท�าอะไร ไม่แสดงสีหน้าใด
ซ่งหว่านซานพลันไม่รู้ว่าควรท�าอย่างไรดี เมื่อเห็นโจวเหยี่ยนเงียบนิ่งไปนานเขาก็
อยากจะวิ่งหนีไปเสียแล้วค่อยคุยกันวันหลัง
เมื่อก�าลังจะก้าวจากไปนั้นเองก็ได้ยินโจวเหยี่ยนเอ่ย “ใต้เท้าซ่งไม่ควรขอบคุณ
ข้าหรือ ข้าช่วยชีวิตเจ้าเด็กน้อยนั่นไว้นะ”
ซ่งหว่านซานชะงัก เนิ่นนานทีเดียวกว่าจะเอ่ย “สมควรขอบคุณ”
โจวเหยี่ยนคล้ายไม่คิดมาก่อนว่าซ่งหว่านซานจะเชื่อฟังขนาดนี้ เขาเดินไป
ข้างหน้าสองก้าวแล้วเอ่ยเสียงเบา “ใต้เท้าซ่งคงทราบกระมังว่าควรขอบคุณข้าอย่างไร”
ซ่งหว่านซานก้มหน้ามองปลายเท้า นานแสนนานกว่าจะเอ่ยออกมา “ทราบ”
โจวเหยี่ยนยิ้ม “เช่นนั้นข้าจะรอที่ห้องนอน”
ซ่งหว่านซานมองเงาเบื้องหลังของโจวเหยี่ยนที่ไกลออกไปทุกขณะ รู้สึก
มึนงงสับสนขึ้นมากะทันหัน คล้ายไม่รู้ว่าตนมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร ทั้งที่ไม่นานก่อน
หน้านี้เขายังร�่ารวยมีชื่อเสียง มีงานฉลองการแต่งงานทั้งยังได้ยินดีกับบุตรชายที่ถือ
36
