Page 40 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 40
เหมันต์หวนรัก
เข้าไปจนเหลือระยะห่างจากตัวโจวเหยี่ยนหนึ่งก้าวก็หยุด หลังจากนั้นหันกายพิง
ขอบสระ
โจวเหยี่ยนมองใบหน้าด้านข้างของเขาอยู่เนิ่นนาน จู่ๆ ก็ยื่นมือมาดึงปิ่น
ปักผมของซ่งหว่านซานออก ผมยาวปล่อยสยายลงในน�้า แนบไปกับใบหน้าขาว
ขับให้ริมฝีปากยิ่งดูแดงจัด
โจวเหยี่ยนพลิกกายไปหา โอบล้อมซ่งหว่านซานให้อยู่ใต้ร่างของตน “คืนนี้
ใต้เท้าซ่งเป็นเด็กดีขนาดนี้ เท่ากับยอมรับชะตากรรมแล้วหรือ”
ซ่งหว่านซานบิดริมฝีปากยิ้มเล็กน้อยแล้วว่า “ท่านอ๋องปราดเปรื่องนัก”
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เมื่อโจวเหยี่ยนได้ยินค�านี้ในใจจึงพลันรู้สึกไม่รื่นรมย์
ขึ้นมา เขาหยุดนิ่งเล็กน้อยแล้วยื่นมือไปปลดกางเกงของซ่งหว่านซาน ซ่งหว่านซาน
ก็ไม่ได้ดิ้นรนขัดขืน ปล่อยให้กางเกงถูกถอดออกไป
ชุดยาวลอยอยู่ในน�้าพันเกี่ยวเข้ากับผมยาวสยายของซ่งหว่านซาน ท่อนขา
ขาวใต้น�้าคล้ายมองเห็นแต่ก็คล้ายมองไม่เห็นจุดไฟให้หัวใจของโจวเหยี่ยนร้อนรุ่ม
เขาโน้มลงไปจะจุมพิตซ่งหว่านซาน แต่ซ่งหว่านซานกลับเม้มปากแล้วว่า “ท่านอ๋อง
เรามาท�าข้อแลกเปลี่ยนกันดีหรือไม่”
โจวเหยี่ยนลูบแขนซ่งหว่านซาน เขาเห็นดวงตาของซ่งหว่านซานฉายความ
รู้สึกต่างๆ สับสนวุ่นวายอย่างที่สุดจึงเอ่ย “อะไร”
ซ่งหว่านซานใช้อีกมือหนึ่งจับมือของโจวเหยี่ยนที่เคลื่อนมาตรงหว่างขา
ของเขาเอาไว้ “หากต้องการให้ข้าอยู่กับท่านอ๋องต่อไป ท่านอ๋องต้องทูลเสนอต่อ
ฮ่องเต้ให้มีการสืบสวนคดีท่านอัครมหาเสนาบดีอีกครั้ง และท่านอ๋องต้องช่วยข้าหา
หลักฐานด้วย”
โจวเหยี่ยนชะงัก มองซ่งหว่านซานเนิ่นนานโดยไม่พูดอะไร ซ่งหว่านซาน
มองตาของโจวเหยี่ยนที่ฉายแววหยอกล้อไปจนถึงฉายแววสงบนิ่งจนกระทั่งกลายเป็น
ความจนใจที่ยากจะปิดบัง เขาได้ยินโจวเหยี่ยนเอ่ยถาม “หากข้าไม่ตกลงเล่า”
เปลือกตาของซ่งหว่านซานสะท้านวูบ เขาช้อนตาขึ้นมองโจวเหยี่ยนพลาง
38
