Page 42 - อ่านฟรี เหมันต์หวนรัก
P. 42
่
บททีเจ็ด
กระทั่งซ่งหว่านซานเดินกลับมาด้วยอาการประดักประเดิดแปลกๆ โจวเหยี่ยน
ก็ยังคงมองสระน�้าเหม่อลอยอยู่ เขาหันมาเห็นซ่งหว่านซานหน้าแดงจัด ในใจก็เกิด
ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ซ่งหว่านซานส่งกล่องไม้นั้นคืนให้โจวเหยี่ยน จากนั้นเอ่ย “เสร็จ...เสร็จแล้ว”
โจวเหยี่ยนรับกล่องไม้นั้นไปก�าลังจะวางลง แต่จู่ๆ ก็เอ่ยอย่างตกใจ “ท�าไม
เจ้าถึงใช้ไปครึ่งหนึ่ง”
ซ่งหว่านซานแดงซ่านลงมาถึงล�าคอทันที โจวเหยี่ยนเอ่ยอย่างไม่รู้จะหัวเราะ
หรือร้องไห้ดี “ในนี้มียาผสมอยู่ สองสามวันนี้เจ้ายังไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ เดิมข้าคิดจะ
ปล่อยเจ้าไป เจ้ากลับหาเรื่องใส่ตัวเองเสียนี่”
ซ่งหว่านซานจ้องโจวเหยี่ยนครู่หนึ่งจึงถาม “ยา...ยาอะไร”
โจวเหยี่ยนไม่ตอบ เขาโน้มไปกดริมฝีปากของซ่งหว่านซานแล้วเอ่ยงึมง�า
ไม่ชัดนัก “เดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง”
ซ่งหว่านซานถูกโจวเหยี่ยนกลืนกินริมฝีปากจนได้แต่ส่งเสียงอือๆ ในล�าคอ
มือของโจวเหยี่ยนปัดป่ายไปทั่ว ในที่สุดก็หยุดอยู่บนอกของซ่งหว่านซาน ชุดยาว
สีครามอ่อนที่ค่อยๆ สีเข้มขึ้นถูกเปลื้องลงไปกองอยู่ที่แขนและขยับไหวตามมือที่
40
