Page 14 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 14
ดวงหทัยจอมบัลลังก์
จากตรงหัวมุม กระทั่งมองไม่เห็นเงาร่างของทั้งคู่เขาถึงค่อยก้าวเข้าไปในต�าหนัก
อวี้เฉวียน ต�าหนักอวี้เฉวียนเป็นต�าหนักที่ไม่มีผู้ใดใช้งานมาเป็นเวลานานแล้ว แม้น
จะมีข้าราชบริพารคอยปัดกวาดท�าความสะอาด แต่ส่วนมากที่นี่จะไม่ค่อยมีคนผ่าน
ไปมานัก
แน่นอนว่ายิ่งไม่มีผู้ใดรู้ว่าภูเขาจ�าลองข้างทะเลสาบมีทางเชื่อมไปยังสถานที่
แห่งอื่น
ชายหนุ่มย่อตัวก้าวเข้าไปในภูเขาจ�าลอง จากนั้นเปิดประตูลับแล้วเดินเข้าไป
ยังทางที่ปรากฏขึ้นทันที ทางเดินลับด้านในทอดตรงไม่ค่อยมีทางคดเคี้ยวเท่าไรนัก
เพียงชั่วประเดี๋ยวก็เดินมาถึงปลายทาง ครั้นผลักประตูออกไป ด้านนอกกลับกลายเป็น
พงหญ้าที่ข้างประตูตงต้าเหมิน
บริเวณนี้มืดสลัวไม่ค่อยมีผู้คนสัญจรไปมา แม้แต่ทหารองครักษ์ก็ไม่เคย
ย่างกรายมาที่นี่ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเส้นทางลับที่ฮ่องเต้พระองค์ก่อนรับสั่งให้สร้างขึ้น
เพื่อแอบพาพระสนมคนโปรดออกจากวังเมื่อครั้งกระโน้น ชายหนุ่มทิ้งโคมไฟไว้ใน
ทางเดินลับ จากนั้นปิดประตูลับให้สนิท หลังจากแน่ใจแล้วว่าบริเวณรอบๆ ไร้ซึ่งผู้คน
จึงรีบมุ่งหน้าไปยังจวนอัครเสนาบดีซึ่งอยู่ทางตะวันออกของเมืองด้วยฝีเท้ารวดเร็วใน
ทันใด
ไม่จ�าเป็นต้องให้สัญญาณ ยิ่งมิต้องเคาะประตูบอกกล่าว เขาหลบหลีกองครักษ์
ในจวนแล้วพลิกกายกระโดดข้ามก�าแพงสูงสีด�าสนิท ต่อมาก็เดินไปยังเรือนหลังน้อย
ซึ่งอยู่หลังเรือนหลักราวกับม้าชราช�านาญทาง
ภายในเรือนไร้ผู้คน บนโต๊ะได้เตรียมชาเย็นๆ เอาไว้หนึ่งกา เขามิได้แตะต้อง
แต่รอคอยผู้มาเยือนอย่างเงียบๆ
แค่ประเดี๋ยวเดียวเสียงฝีเท้าก็ดังลอยมาจากด้านนอก ขนตายาวของเขา
ขยับไหวเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต�่านุ่มลึก “จี๋เหยียน”
เซียวจี๋เหยียนอัครเสนาบดีแห่งราชวงศ์ปัจจุบันผลักประตูเข้ามา เอ่ยถาม
ด้วยน�้าเสียงร้อนรน “ฝ่าบาททรงปลอดภัยนะพ่ะย่ะค่ะ”
“องค์ชายกู่ตุนเล่า” ชายหนุ่มช้อนสายตาขึ้นอย่างแช่มช้า ไม่ยอมตอบทว่า
เอ่ยถามกลับด้วยท่าทีน่าเกรงขามชวนให้ครั่นคร้าม
12
