Page 17 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 17
ลวี่กวง
บนผืนแผ่นดินอันยิ่งใหญ่นี้ ทิศเหนือเป็นแคว้นต้าเหลียง ก�าลังทหารเกริกก้อง
เกรียงไกร ทิศตะวันออกคือแคว้นกู่ตุน ทรัพยากรแร่ธาตุมากมายมหาศาล ทิศใต้เป็น
แคว้นอู๋จี๋ เชี่ยวชาญช�านาญศึก ส่วนซีฉินนั้นตั้งอยู่ตรงกลาง พืชพรรณธัญญาหารอุดม
สมบูรณ์ เส้นทางการค้าเจริญก้าวหน้า แต่ละแคว้นต่างคานอ�านาจกัน ดูเผินๆ เหมือน
เป็นยุคสมัยอันรุ่งเรืองสงบสุข แต่ยิ่งกาลเวลาแปรเปลี่ยน ผู้ที่มีจิตใจทะเยอทะยานก็
ยิ่งเผยตัวออกมามากมาย
วาจาของเซี่ยโหวฮวนกล่าวได้อย่างชัดเจนฉะฉาน เซี่ยโหวเจวี๋ยได้ยินแล้ว
รู้สึกว่าฉากหน้าเขาเห็นงานราชกิจเป็นสิ่งส�าคัญ แต่เบื้องหลังกลับสื่อความนัยว่า
ตนเองไม่ควรรวบอ�านาจไว้ผู้เดียวอีกต่อไป ควรจะมอบอ�านาจการปกครองและตราทหาร
คืนแก่ฮ่องเต้ผู้มีพระชนมายุยี่สิบห้าพรรษาผู้นี้ แต่ทว่าถ้อยค�าของเซี่ยโหวฮวนเอ่ย
ด้วยท่าทีพินอบพิเทาจึงดูคล้ายกับว่าเซี่ยโหวเจวี๋ยคิดมากไปเอง
“เสด็จอา ในเมื่อไม่มีธุระแล้ว เราว่าจะไปต�าหนักรับรองอาคันตุกะเสียหน่อย”
เซี่ยโหวฮวนเอ่ยยิ้มๆ พลางก�าชับขันทีประจ�ากายจู้ผิงอันให้ตระเตรียมเกี้ยวเพื่อไปยัง
ต�าหนักรับรองอาคันตุกะ
จู้ผิงอันมีใบหน้าราวกับตุ๊กตา ใบหน้าแย้มยิ้มเป็นมิตรชวนให้ผู้คนชื่นชอบ
ยิ่งนัก ถึงแม้จะเป็นขันทีข้างพระวรกายฮ่องเต้ แต่กลับไม่เคยวางท่าใหญ่โตต่อหน้า
ข้าราชบริพารคนใดเลยจึงได้รับความเคารพยกย่องจากผู้คนอย่างลึกล�้า เห็นเพียงเขา
ส่งสายตาปราดเดียว ขันทีตามเสด็จซึ่งอยู่นอกต�าหนักก็เข้าใจความหมายแล้วรีบไป
ท�าตามค�าสั่งทันที
“ราชทูตจากแคว้นต่างๆ จะเดินทางกลับก่อนเที่ยง ฝ่าบาทเสด็จไปยามนี้
มิรบกวนเหล่าราชทูตหรอกหรือ” เซี่ยโหวเจวี๋ยเอ่ยจบ นัยน์ตาเจิดจ้าวาววับคู่นั้นก็
จ้องเขาเขม็งตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า
“เสด็จอา เรากับองค์ชายกู่ตุนพูดคุยกันสนุกสนานยิ่ง จึงคิดอยากจะสนทนา
กับเขาอีกสักหน่อยก่อนที่เขาจะกลับ” ครั้นเอ่ยจบก็หันไปพูดกับจู้ผิงอันทันใด “เตรียม
เกี้ยว”
“น้อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ” จู้ผิงอันโน้มกายแล้วรีบตะโกนไปยังนอกต�าหนัก
ปีกข้างทันที “เตรียมเกี้ยวไปต�าหนักรับรองอาคันตุกะ”
เซี่ยโหวเจวี๋ยหรี่ตาเล็กน้อย มองดูแผ่นหลังของเซี่ยโหวฮวนที่ลับหายไปอยู่
15
