Page 18 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 18
สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดงปีศาจ!
ตนเองคาโลเรียในอาณาจักรซิมารอนเล็กแทนสามี เธอหลงเชื่อเรื่องที่กุขึ้นว่าผม
เป็นทายาทของตระกูลวินคอทเข้าเต็มเปา จนแยกผมกับมุราตะ เคนขังไว้คนละที่
ฟลินเป็นสาวงามมากก็จริง แต่ก็มีหนามแหลมคมอันตรายเหมือนกัน
ยังไงก็ตาม เรื่องมุราตะผมมีส่วนต้องรับผิดชอบอยู่ด้วย จนป่านนี้เขายัง
คิดอยู่เลยว่าตัวเองอยู่บนโลกและตามหาสถานกงสุลของประเทศที่ไม่มีในแผนที่อยู่
จะปล่อยให้เขาเจอเรื่องอันตรายมากไปกว่านี้ไม่ได้ แล้วคนที่จะปกป้องหมอนั่นได้
ก็มีแค่ผมคนเดียวเองด้วย
ต้องหาทางรู้ให้ได้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
พอใช้ชีวิตถูกกักขังหน่วงเหนี่ยวมาได้สามวัน ความแตกตื่นในตอนแรกก็
บรรเทาลง จนเริ่มมีแรงเหลือพอจะกวาดตามองรอบข้างได้บ้าง ผมลองนึกแผนการ
หลบหนีไว้ตั้งหลายแผนก็จริง แต่ไม่ว่าแผนไหนก็มีโอกาสส�าเร็จต�่าทั้งนั้น หน้าต่าง
ใหญ่เปิดปิดได้อิสระก็จริง แต่นอกจากจะไม่มีทั้งระเบียงและเฉลียงแล้ว ห้องยังอยู่
ในสถานที่ที่สูงราวๆ ห้าชั้นจากพื้นดินอีก ถ้ารวบรวมความกล้ากระโดดบันจี้จัมป์
ลงไป ก็เห็นชัดแบบไม่มีข้อกังขาเลยว่าจะเป็นยังไง
ผมลองท�าเชือกง่ายๆ ดูแล้วเหมือนกัน แต่คงเพราะไม่ค่อยเข้าใจไอ้ที่
เรียกว่าลายผ้า ก็เลยฉีกผืนผ้าได้ไม่ตรงซะที มีแต่เศษผ้าเหมือนลายพระจันทร์ตรง
คอหมีควายเท่านั้นที่เพิ่มมากขึ้น มาถึงนี่ผมเพิ่งจะมาส�านึกผิดเป็นครั้งแรกนี่แหละ
ที่ใช้ชีวิตแบบไม่ได้ท�าอย่างอื่นมาเลยนอกจากเบสบอล
ถ้ามีมายากลหลบหนีด้วยถุงมือเล่นเบสบอลกับลูกบอล ผมก็ท�าได้
เพอร์เฟกต์กว่าใครๆ อยู่หรอก
ผลคือเวลาห้าสิบแปดชั่วโมงตามการค�านวณในแบบเวลาโลกล่วงเลยไป
โดยที่ผมยังไม่ได้ทดสอบทั้งการบันจี้จัมป์นรกและการใช้เชือกแบบง่ายๆ เลย
ด้วยซ�้า
ผมอาบแดดใกล้เที่ยงทั่วทั้งร่างกายพลางเปิดหน้าต่างใหญ่ออกกว้าง
เต็มที่ ถ้ามีรถพร้อมบันไดวิ่งมาสักคันก็น่าจะออกไปจากที่นี่ได้ทันทีเลยแท้ๆ
เพลงจากภาษาที่ไม่รู้จักลอยมาตามสายลมเย็นเยียบชนิดที่ท�าเอาร่างกาย
ตื่นตัว รอเดี๋ยวก่อน ท�านองนี้มันคุ้นๆ อยู่นะ? รู้สึกเหมือนก่อนหน้านี้เคยฟังมา
16
