Page 22 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 22
บทที่ 2
เมื่อลอร์ดฟอน โวลแตร์เปิดประตู ก็มีควันสีม่วงอ่อนลอยออกมาจากใน
ห้อง
อะนิสซินาที่แกว่งภาชนะอยู่ตรงหน้าโต๊ะท�างานมัวแต่สนใจกับฟองที่ชวน
ให้รู้สึกถึงลางร้าย จนไม่มีทีท่าว่าจะมองมาทางคนรู้จักเก่าแก่เลยแม้แต่น้อย
มีเพียงเด็กหญิงผู้ลี้ภัยไปอยู่ตรงริมหน้าต่างและกอดเข่าพิงกระจกอยู่เท่านั้น
ที่มีปฏิกิริยาต่อเกวนดัลและเงยหน้าขึ้น
“เจอยูริหรือยัง?”
“ยัง”
“....เหรอ”
นางฝังใบหน้าลงไปตรงเข่าทั้งสองอีกครั้ง แม้แต่ผมหยิกที่ถักไว้สองข้างก็
ยังแลดูเหี่ยวเฉาไม่ร่าเริงไปด้วย ทั้งที่ดึกมากแล้ว แต่คืนนี้นางคงตั้งใจจะอยู่ที่นี่
เหมือนเคย
“เป็นไงบ้าง”
สตรีผู้เป็นหนึ่งในแม่มดผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามแห่งอาณาจักรปีศาจ มีสมญานาม
ว่าแม่มดแดง ทั้งยังเป็นอาจารย์ที่สอนการถักไหมพรมให้เขาอย่างลับๆ อย่าง
อะนิสซินา ฟอน คาร์เบลนิคอฟวางขวดที่จวนจะระเบิดลงด้วยท่าทีที่เหมือนว่า
ในที่สุดก็สังเกตเห็นเขาสักที
“ทางนั้นเป็นไงบ้าง? ไม่สิ ไม่ต้องตอบก็รู้อยู่แล้ว แค่มองคิ้วย่นนั่นของเจ้า
ก็รู้เลย ยังไม่รู้ที่อยู่แน่ชัดของฝ่าบาท แถมรายงานจากหน่วยค้นหาก็ไม่น่าพึงพอใจ
นัก งั้นรึ”
20
