Page 16 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 16
สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดงปีศาจ!
พอท�าแบบนั้นก็ปรากฏว่าเกิดเรื่องน่าอัศจรรย์ใจขึ้น! เจ้านกน้อยเปล่ง
เสียงร้องงี้ดฟังดูแปลกประหลาดออกมา แล้วก็ล้มกลิ้งลงตรงขอบหน้าต่างไปแล้ว
ไม่ใช่หรือยังไงกันนั่น! ดวงตาเปิดปรือครึ่งหนึ่ง ตรงจะงอยปากที่เปิดย้อยดูไม่ได้มี
ลิ้นเล็กๆ โผล่ออกมาให้เห็นอีกต่างหาก
แบบนี้แย่แล้ว นี่ฉันแย่งชิงชีวิตเล็กๆ ที่ไม่มีความผิดไปเพียงเพื่อการทดลอง
ไร้สาระของตัวเองเหรอเนี่ย อา เจ้านกน้อยท�าเราร�่าไห้ เจ้าอย่าได้จากโลกนี้ไปเลย
ต่อให้ลองอ่านกลอนแบบนั้นออกมาก็สายไปแล้ว ชีวิตที่สูญเสียไปไม่หวนกลับคืน
ความผิดที่ก่อไปก็ไม่มีวันเลือนหาย
“อา ขอโทษนะ เจ้าสีเทาขุ่น....ไม่สิ คุณนกงดงามสีสไตล์ริชเกรย์ที่ฉันไม่
รู้จักชื่อแกเลยด้วยซ�้า ช่วยอภัยให้คนไม่รู้จักคิดอย่างฉันทีเถอะ พอเป็นงี้แล้วครอบครัว
แกที่เหลืออยู่ฉันจะรับผิดชอบใช้เงินเก็บฉันดูแลเอง....อ้าว?”
หลายชั่วโมงให้หลัง ผู้เคราะห์ร้ายที่เคยคิดว่าตายไปแล้วกลับลุกพรวดขึ้น
แล้วบินจากไปด้วยปีกที่กระพือได้ทรงพลังยิ่งกว่าก่อนหน้านี้อีก คงเพราะได้รักษา
อาการนอนไม่พอมั้ง ดวงตาก็เลยมีชีวิตชีวาเต็มเปี่ยม
ดูเหมือนว่าสิ่งที่ถูกใส่ลงไปจะไม่ใช่พิษ แต่เป็นแค่ยานอนหลับเฉยๆ
แต่ถึงอย่างนั้นจะให้รับมาโดยไม่เกรงใจ แล้วใช้ชีวิตตกต�่าอย่างการกินแล้ว
ก็โดนบังคับให้นอน พอลืมตาตื่นก็กินแล้วโดนบังคับให้นอนอีกก็ใช่ที่ อีกอย่างขืนเป็น
งั้นก็เป็นไปตามที่ศัตรูหมายมั่นไว้พอดีกัน ทางนั้นเขาอยากท�าให้ผมหลับให้มาก
ที่สุดเพื่อไม่ให้คนชื่อพันเอกครูโซอาละวาด
เดิมทีแล้วที่ผมต้องมาโดนบังคับให้ไดเอตอย่างหนักหน่วงเกินไปหรือที่
เรียกว่าการอดอาหารสามวันเนี่ย ก็เพราะผมโดนพามาโผล่ยังเขตกองก�าลังศัตรูที่
ห่างไกลจากอาณาจักรของตนเองนั่นเอง
ตัวผม ชิบุยะ ยูริ ส่วนฮาราจุกุจะยังไงก็ช่างมันแล้ว อายุสิบหกปี เคยเป็น
นักเรียน ม.ปลาย รูปร่างหน้าตาธรรมดาสุดขีด แถมกระทั่งระดับมันสมองยังอยู่
ตามค่าเฉลี่ย เกิดและได้รับการเลี้ยงดูมาจากพ่อที่ท�างานในธนาคารน่าสงสัยซึ่ง
วางแผนจะครองโลกตลาดเงินตรา กับแม่อดีตมือดาบเฟนซิ่งที่อยากให้ช่วยลืมๆ
จิตใจสาวน้อยไปสักที
14
