Page 12 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 12
สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดงปีศาจ!
จะต้องค้างแรมในรถ แต่ก็นับว่าเป็นการเดินทางที่สบายเอาการ
เพียงแต่ยกเว้นจุดเดียว คือการที่ตนเองตกเป็นเชลยอยู่
ฟลิน กิลบิทเกรงกลัวว่าพันเอกครูโซ หรือก็คือผมจะหนี เลยให้ลูกน้อง
หุ่นกล้ามคอยล็อกตัวไว้อยู่ทั้งสองข้างของที่นั่งติดเบาะ สภาพตอนโดนคล้องสองแขน
นั่งเรียงเป็นแถวแนวอย่างดีเนี่ยถ้ามองไกลๆ แล้วคงเหมือนมนุษย์ต่างดาวที่โดน
NASA ควบคุมตัวอยู่ล่ะมั้ง
ขอตั้งชื่อว่าเข็มขัดนิรภัยกล้ามก็แล้วกัน
4
ถ้าคิดซะว่าถูกหนีบอยู่ระหว่างบอนส์กับคาเบรร่า มันก็น่าคึกคักดีอยู่หรอก
แต่พอคิดว่าถ้าข้างหนึ่งคือบ็อบ แซพพ์ ละก็ แบบนั้นก็ไม่รู้สึกว่าจะยังมีชีวิตอยู่ได้
5
เลย
แต่ก็ยังเข้าท่ากว่าเข็มขัดนิรภัยกล้ามส�าหรับเด็ก แบบที่พูดออกมาว่าช่วย
ขึ้นมาบนตักทีสิแหละนะ
เหล่าเข็มขัดนิรภัยไม่หันมาทางนี้เลยสักนิด คงเพราะไม่ได้อาบน�้ามาราวๆ
สองวันได้แล้วล่ะมั้ง
“พวกเขากลัวเจ้าไงล่ะ”
ฟลิน กิลบิทถอดหน้ากากออกแล้วแย้มยิ้มอย่างสง่างามคงความเป็นเลดี้
เอาไว้
หน้ากากที่มีไว้ส�าหรับปลอมตัวเป็นนอร์แมน กิลบิทผู้เป็นจ้าวผู้ครองแคว้น
ทอประกายสีเงินอยู่บนหน้าตัก
“เขาหวาดกลัวผมสีด�าและดวงตาสีด�าของเจ้าอยู่ไงล่ะ พันเอกครูโซ”
ตัวเธอเองพูดด้วยโทนเสียงเหมือนไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นพลางยื่นนิ้วมายัง
เส้นผมด้านหน้าของผม
“ทางโรบินสันซังผู้ช่วยผู้บังคับบัญชาก็มีดวงตาข้างหนึ่งเป็นสีด�าเช่นกัน แต่
ในเช้าวันรุ่งขึ้นก็กลับมาเป็นสีฟ้าเหมือนเดิม นั่นน่ะต้องเป็นของปลอมแน่นอนเลย
4 คาดว่าหมายถึงแบร์รี บอนส์ (Barry Bonds) และมิเกล คาเบรร่า (Miguel Cabrera) นักเบสบอล
มืออาชีพชาวอเมริกันและเวเนซุเอลา
5 บ็อบ แซพพ์ (Bob Sapp) นักมวยปล�้าอาชีพชาวอเมริกัน มีฉายาว่า The Beast
10
