Page 10 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 10
เอ้า ลองยื่นมือขวาออกไปแบบนี้ดูสิ
พอท�าแบบนั้นแล้วก็จะรู้จากอุณหภูมิของอากาศยามเย็นว่าตอนนี้
ดวงอาทิตย์อยู่ตรงบริเวณไหน
เห็นมั้ยล่ะ เนอะ? รู้สึกได้ถึงแสงอันอบอุ่นตรงปลายนิ้วชี้ พอท�าแบบนี้
แล้ว ต่อให้ตามองไม่เห็นก็ยังรู้สึกถึงพระอาทิตย์ตกดินได้
ต่อให้ตามองไม่เห็น ก็ใช่ว่าจะสิ้นหวังจนคิดไปว่าโลกนี้ไม่มีอะไรเลยสักนิด
หรอกนะ สิ่งของต่างๆ มันมีตัวตนอยู่ด้วยประสาทสัมผัสอื่นนอกเหนือจาก ‘สีสัน’
อย่างเช่น เสียง สัมผัส ความอบอุ่น
ด้วยเสียง ลมหายใจ และบรรยากาศก็ท�าให้เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย
ได้เป็นอย่างดี รู้ว่าตอนนี้ก�าลังท�าสีหน้ายังไง ครุ่นคิดเรื่องแบบไหนอยู่ เข้าใจได้
ราวกับสัมผัสถึงจิตใจเลย เพราะอย่างนั้นก็ไม่ได้ล�าบากล�าบนอะไรขนาดนั้นหรอก
แล้วก็ไม่เคยโอดครวญด้วยว่าตนเองโชคร้าย สิ่งที่ขาดไปมันมีเพียงนิดเดียว
เท่านั้นเองนี่นา
แต่ว่านะ มีสิ่งหนึ่งที่อยากลองเห็นดูสักครั้ง
ท้องฟ้าเนี่ย มีสีสันแบบไหนกันนะ
ที่ว่ายามพระอาทิตย์ขึ้น ท้องฟ้าจะเป็นสีอ่อนราวกลีบดอกไม้ในต้นฤดู
ใบไม้ผลิ แต่ท้องฟ้ายามกลางวันแลดูเหมือนสีตาของข้าน่ะจริงเหรอ? ที่คนคนนั้น
เคยพูดเอาไว้ว่าอาทิตย์อัสดงดูราวกับผลไม้สุกงอมที่ร่วงหล่นลงมาน่ะเป็นความจริง
เหรอ?
8
