Page 60 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ

สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
สำ
�ำ
ญ
รำ
ม
่อนข
อส
ื
ีเถ
ื
ิ
นำงมีสีหน้ำอึมครึมไม่พอใจเป็นอย่ำงย่ง แววตำคมกริบรำวกับมีด
“เป็นข้ำผู้นี้ที่ไม่ดี ไม่รู้จักบันยะบันยังทั้งคืน ข้ำผู้นี้จะช่วยประคอง
เจ้ำเดิน”
คู่สำมีภรรยำแต่งงำนใหมรักใครกันดูดดื่มปำนน�้ำผึ้ง นั่นเป็นสิ่งที่
่
่
ในสำยตำผู้อ่นเห็น ท่จริงซ่งซินหนิงก�ำลังออกแรงบิดเน้อตรงเอวของ
ี
ื
ื
ี
ิ
ี
เจ้งสวินฮวน บิดอย่ำงโหดเห้ยมไม่หยุด ผู้ใดสอนให้เจ้ำน่กล้ำถือโอกำส
เอำเปรียบนำง!
»Å‹ÍÂ!
äÁ‹»Å‹ÍÂ!
ระหว่ำงทำงที่ทั้งสองเดินเคียงข้ำงกันไป ไม่รู้ว่ำแอบประลอง½ีมือ
กันกี่ครั้ง ทว่ำพอก้ำวเข้ำห้องโถงก็หยุดมือพักรบในเวลำเดียวกัน ละครที่

ควรแสดงยังคงต้องแสดงต่อไป หำกจะสู้ กลับห้องปิดประตูแล้วค่อยสู้

ปกตินำยน้อยรองเหลวไหลมำกเพียงใดทุกคนในจวนเจิ้งไม่มีผู้ใด

ไม่รู้ กำรคิดเพ้อเจ้อว่ำเขำแต่งงำนแล้วจะอยู่ในจวนไม่ออกนอกลู่นอกทำง
นั่นคือเรื่องไร้สำระที่เหมือนกับกำรเพ้อ½ันของคนปัญญำอ่อน

อนุเรือนหลังของนำยน้อยรองแต่ละนำงงดงำมกว่ำฮูหยินน้อย ยัง

ิ
ถูกนำยน้อยรองปล่อยท้งไว้เรือนหลังให้เป็นสตรีจิตใจคิดแค้นเพรำะถูก
ิ
ิ
ิ
ี
บุรุÉทอดท้ง คนรู้ใจท่อยู่ภำยนอกของนำยน้อยรอง น้วมือสิบน้วล้วนไม่
ี
ึ
สำมำรถนับได้ ย่งไปกว่ำน้นยังมีแม่นำงหรูเยียนท่เช่ยวชำญกำรร้องร�ำซ่ง
ี
ิ
ั
ก�ำลังรอนำยน้อยไปไถ่ตัวและรับเข้ำจวนมำเป็นอีëเหนียง อีกนะ
12
ื
แม้จะได้ช่อว่ำฮูหยินน้อยรอง แต่ทุกคนไม่เห็นบุตรสำวพ่อค้ำอยู่
12 อี๋เหนียง คือ ตําแหนงอนุภรรยา
58