Page 55 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 55

เ
                                                                   ห
                                                                    ยี
                                                                โ โมเหยียน
                                                                 ม
                                                                  
                                                                     ย
                                                                       น
            นำยน้อยใหญ่เจิ้งหวำยหรูเกิดจำกภรรยำเอกคนที่สอง ส่วนนำยน้อยรอง
                                                ื
              ิ
                                                               ี
            เจ้งสวินฮวนเกิดจำกภรรยำเอกคนแรก เม่อภรรยำเอกคนท่สองได้เป็น
            ฮูหยิน บุตรชำยของภรรยำเอกคนแรกก็กลำยเป็นที่รังเกียจของทุกคน
                                                 ี
                   แม้แต่ชำวบ้ำนธรรมดำท่วไปก็เช่นน้ นับประสำอะไรกับตระกูลท ี ่
                                        ั
            ÁÕà§Ô¹ÁÕÍíÒ¹Ò¨
                                                      ี
                   เติบโตมำในสภำพแวดล้อมมืดมนพรรค์น้ มิน่ำเล่ำถึงโตมำเป็น
                                                                      ั
                                     ้
                                     ี
                                                            ิ
                                                               ิ
                                              ู
                        ุ
            จอมมำรของยทธภพ ค�ำพูดนนำงไม่ได้พดออกมำ ทว่ำเจ้งสวนฮวนกลบ
            มองออกได้จำกสีหน้ำท่ำทำงของนำง
                   “มำรดำของข้ำจำกไปเร็ว บิดำไม่เอ็นดู มำรดำเลี้ยงไม่รัก พี่ใหญ่
                                                      ี
            ก็คิดมิดีมิร้ำยอีก สำมำรถมีชีวิตอยู่มำจนถึงตอนน้ได้ไม่ง่ำยเลย กว่ำจะ
            มีครอบครัวแต่งภรรยำก็ไม่ง่ำย แต่คืนเข้ำหอกลับเกือบตำย น่ำสนใจใช่
            หรือไม่?”

                   ซ่งซินหนิงเม้มปำกแน่น น่งเงียบไม่พูดจำ ในใจเกิดควำมรู้สึก
                                          ิ
            เห็นใจเขำเล็กน้อย แต่แล้วอย่ำงไร? ชีวิตของคนเรำล้วนมีช่วงเวลำท ี ่
            ไม่สมปรำรถนำ

                                                                       ิ
                                                         ่
                                   ้
                                                            ึ
                              ุ
                        ่
                                 ั
                                         ึ
                                      ้
                                      ี
                                                  ี
                   นำงไมอยำกคยหวขอนต่อจงถำมด้วยสหน้ำเครงขรม “พวกเขำคด
            จะท�ำอะไรกันแน่”
                   มำแอบ¿ังที่ห้องหอจะสำมำรถแอบ¿ังอะไรได้? นำงไม่เข้ำใจ
                   “ดู นี่ก็ท�ำให้เจ้ำเห็นแล้วไม่ใช่หรือ”
                    ิ
                                     ี
                   น้วของเจ้งสวินฮวนช้ไปยังด้ำนบน ซ่งซินหนิงเห็นว่ำกระเบ้อง
                                                                      ื
                           ิ
            หลังคำด้ำนบนถูกย้ำยออกไปหน่งแผ่นเล็ก ด้ำยเส้นเล็กเส้นหน่งท่ผูกของ
                                                                ึ
                                       ึ
                                                                  ี
            ไว้สิ่งหนึ่งค่อยๆ หย่อนลงมำ
                   “กลั้นหำยใจ”
                                                                          53
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60