Page 25 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 25

ล
                                                                 ย
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                              ห
                                                                  เ
                                                                     น
                                                                    น
                                                                   อิ
            ตกใจเสียขวัญจนต้องรีบนั่งคุกเข่าขุดทรายออกสุดชีวิต
                   เขานอนอยู่ตรงน้น นอนอยู่ในหลุมทรายเล็กๆ ท่นางแหวกออก
                                 ั
                                                            ี
                          ั
                            ้
            มา องคาพยพท้งหาบนใบหน้างามเลอâ©มดูสุขสงบราวกับนอนหลับสนิท
            เป็นอย่างย่ง ริม½‚ปากบางยังกระดกย้มน้อยๆ...ลมหายใจแผ่วช้าเนิบยาว
                     ิ
                                           ิ
            สงบน่ง เงียบเชียบ กระเพ่อมข้นลงเบาๆ อยู่ในแผ่นอกของเขา ไหนเลย
                                      ึ
                                  ื
                 ิ
                                                                       ื
            จะเหมือนนาง ถูกท�าให้หวาดผวาตกใจรอบแล้วรอบเล่า สติไม่อยู่กับเน้อ
            กับตัวแถมยังร้อนรนกระวนกระวายอีก
                               ั
                                                            ิ
                                                                      ั
                   เขาสัมผัสได้ต้งแต่แรกว่านางมองเขาอยู่ ดวงตาจ้งจอกคู่งามน้น
            กะพริบเบาๆ เหมือนอิดหนาระอาใจ สุดท้ายก็จ�าต้องลืมข้นอย่างเกียจคร้าน
                                                          ึ
                   “นานๆ ทีจะได้อาบทรายสักคร้ง อบอุ่นสบายตัวย่ง แต่เจ้าดันรีบ
                                            ั
                                                            ิ
            ตื่นขึ้นมาเสียได้”
                                          ิ
                   ร่างกายเกร็งเครียดของชิวตู่จ้งผ่อนคลายลง©ับพลัน ทรุดน่งลงบน
                                                                  ั
            ส้นเท้าของตัวเอง
                   นางจดจ้องเขาอย่างอึ้งงัน หมดถ้อยค�าไปชั่วข³ะ
                               �
                   ตอนติดอยู่ในถ้าใต้ดิน นางคิดแต่จะต้องก้าวผ่านอุปสรรคตรงหน้า
            ไปให้ได้ ยามท่หาเขาไม่เจอ นางก็คิดแต่ว่าจะต้องหาเขาให้เจอให้ได้...
                         ี
            หลังจากนั้นใน©ับพลันนั้น ทุกอย่างก็จบสิ้นลง...
                                     ิ
                        ี
                   ยามน้เขาระบายรอยย้มให้นาง แต่นางกลับไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไร
            ´Õ

                   “เป็นอันใดไป?” ไป๋หล่นเห็นนางไม่พูดไม่จา ในท่สุดเขาก็หยัดกาย
                                     ิ
                                                          ี
            ลุกขึ้นนั่ง
                            ื
                   พอเขาเคล่อนไหวเช่นน้ เส้นผมปานหิมะและชุดคลุมสีขาวก็ถูกดึง
                                      ี
            ออกมาจากในทรายแดง เม็ดทรายเสมือนด่งผงทองสีแดง ขับเน้นให้ความ
                                               ั
                                                                          23
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30