Page 30 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 30

ู้งดงำ
                        ำจ
                                     ม 2
                          ้งจอกผ
                          ิ
                          ิ
           รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 2
                  องรำ
                       ช
           ร
            ักแรกข
                     ั
                        ึ
                                                      ิ
                                               ุ
                                                             ื
                                                                  ู
                                                                ั
                              ี
                           ี
                                   ั
                                             �
                                             ้
           จนตามไม่ทนถงเพยงน้ เขาจบไม่âดน ซาจดตรงบรเว³ข้อมอยงถกนาง
           ปล่อยพลังใส่จนชาหนึบทันที พักใหญ่ผ่านไปถึงจะเร่มเข้าใจว่านางก�าลัง
                                                       ิ
           หลบหนีเขา ป¯ิเสธเขา
                  “เจ้าท�าอันใดของเจ้า” สุ้มเสียงไพเราะกดต่าทันใด มีว่แววว่าบน
                                                     �
                                                              ี
           เขา½นเริ่มตั้งเค้า
                         1
                       ิ
                  ชิวตู่จ้งส่ายศีรÉะอย่างแข็งขืน หัวใจเต้นรัวดังตุบๆ ท่จริงแล้วนาง
                                                             ี
                                                  ี
           ก็ต่นตกใจไปกับการประมือระยะประชิดเม่อครู่น้เช่นกัน นาง...ถือว่าลงมือ
                                             ื
              ื
           รุนแรงกับเขาหรือไม่หนอ
                                                        ิ
                                       �
                  “หลังหูเจ้ามีเลือดออก” น้าเสียงของเขาสงบน่งเกินไปจนชวนให้
           ใจสั่นสะท้าน
                                                     ี
                  “ไม่เป็นไร...ไม่เจ็บ” นางยกมือลูบบริเว³ท่เจ็บแสบเบาๆ ตรงห ู
           ข้างซ้าย ไม่รู้เช่นกันว่าบาดเจ็บได้อย่างไร ดูแล้วเหมือนเป็นรอยâลหิตจาก
                      ื
                 ี
                                                                  ิ
           ตอนท่ถูกคล่นทรายพายุคล่งกวาดออกมา เป็นเพียงแผลเล็กๆ จêบจอย
                                  ั
           จริงๆ พอรอยเลือดถูกนางเช็ดส่งๆ หนึ่งทีก็หยุดไหลแล้ว
                  “มานี่ ให้ข้าดูหน่อย”
                                                          ้
                                                   ็
                     ่
                                                        ุ
                                                          ึ
                                         ็
                                                                   ็
                  “ไมต้องหรอก!” นางป¯ิเสธเรวไว คร้นเหนเขาลกขนมา นางกถอย
                                               ั
           ห่างออกไปสองก้าวทันที
                  ไป๋หล่นยืนน่งไม่ไหวติง ใบหน้าหล่อเหลาดุดันเครียดขึง ใบหน้า
                       ิ
                            ิ
           ขาวหมดจดถูกปกคลุมด้วยบางสิ่งเงียบๆ แลดูอึมครึมมืดทะมึน
           1  บนเขาฝนเริ่มตั้งเคา มาจากประโยคเต็มวา บนเขาฝนเริ่มตั้งเคา พายุโถมเขาหอเกง มาจากบทกลอน
           ‘ลางบอกเม่อสายท่หอตะวันตกแหงเมืองเสียนหยาง’ ของกวีสว่หุน เปรียบเปรยถึงสัญญาณเตือนเหต ุ
                       ี
                  ื
                                                ี
           ความขัดแยงทางการเมือง หรือวิกฤตการณที่มาอยางกระชั้นชิดโดยไมมีเวลาใหเตรียมตัว
       28
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35