Page 23 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 23

ห
                                                                ล
                                                              เหลยเอินนา า 
                                                              เ
                                                                 ย
                                                                    น
                                                                     น
                                                                   อิ
                                                                  เ
                               �
                                      ี
                                              ั
                        ่
                        ี
                             ู
                                              ้
                                                            ื
                                                            ่
                                                                ู
                                                    ่
                                                          ่
                                                           ู
            สายตาป‚ศาจทเป็นÀตจาแลงเพยงใด” ครนเห็นทาทางไมร้เรองร้ราวเอาแต่
                 ิ
                             ั
                                       ึ
                                     ิ
            กอดจ้งจอกสีด�าตัวน้นพลางน่งอ้งของนาง เขาก็แหงนหน้าหัวเราะ แลด ู
                                               ิ
            จมูกต้งโด่งริม½‚ปากบางเฉียบย่งกว่าเดิม ย่งปราก¯ความอ�ามหิตไร้เมตตา
                                     ิ
                 ั
            ออกมาให้เห็น...
                             ั
                   “ ‘ยาบ�ารุงช้นเลิศ’ อย่างเจ้ายากจะหาเจอได้ในโลกหล้า Àูตป‚ศาจ
              ี
                              ื
            ท่เคยชินกับการกินเน้อมนุษย์ ดูดพลังวิญญาณมา½†าด่านบ�าเพ็ญเพียร
                                          ี
            กลับอดทนมาได้ถึงสองป‚ ดูแล้วพ่เส่ยวหลีของเจ้าคงอาลัยอาวรณ์สหาย
                                        ี
                                ั
            ตัวน้อยอย่างเจ้าจริงๆ น่นแล คงจะมีความจริงใจให้บ้างไม่มากก็น้อย แต่
            น่าเสียใจที่ความผูกพันมิอาจต้านทานจิตมาร ต้องพ่ายแพ้ไปในที่สุด”
                   นางยังคงมีสีหน้าเหมือนอยากจะพูดอันใดบางอย่าง ทว่านัยน์ตา
            กลับขึ้นสีเข้มราวมีไอน�้ากระจุกตัวอยู่
                                         �
                   นางมิได้ปล่อยให้หยาดน้าตาท่คลอหน่วยอยู่ในดวงตาเอ่อล้น
                                              ี
            ออกมา นางเพียงแค่สูดจมูกแรงๆ พยายามถามด้วยเสียงมั่นคง...
                   “ท่านก็เป็น...เป็นผู้บ�าเพ็ญเพียรท่จ�าเป็นต้องดูดพลังวิญญาณ¿‡า
                                               ี
            ดินมา½†าด่านเหมือนกันใช่หรือไม่” นาง½„นกลืนค�าว่า ‘Àูตป‚ศาจ’ ลงไป
            “เหตุใดท่านถึงไม่คิดจะกินข้าเล่า”
                   รัศมีของเขารุนแรงน่าคร่นคร้าม แต่กลับไม่มีความคุกคามต่อนาง
                                       ั
            นางรับรู้ได้
                   ยิ่งกว่านั้นแววตาที่เขามองนางก็แตกต่างกับพี่เสี่ยวหลีโดยสิ้นเชิง
                                              ี
                                            ี
                        ิ
            นางเห็นแววด้นรนต่อสู้ในดวงตาของพ่เส่ยวหลีชัดเจนเต็มสองตา เจตนา
            ร้ายและเจตนาดีสลับทับซ้อนกัน สุดท้ายการย้อยุดฉุดกระชากท่ามกลาง
                                                   ื
            ความขัดแย้งในใจก็จะบีบให้สติสัมปชัญญะวิปลาส นางมิได้ถือโทษโกร¸
            พี่เสี่ยวหลี เพียงแค่มีความเศร้าซึมบางๆ อย่างบอกไม่ถูก
                                                                          21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28