Page 28 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 28

้งจอกผ
                          ิ
                        ำจ
                          ิ
                                     ม 1
           ร
            ักแรกข
                                ู้งดงำ
           รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
                  องรำ
                       ช
           ล้มเหลว ถูกพลังแว้งกัดโจมตีจนวิญญาณโบยบินจิตแตกสลาย” เขาเหยียด
           ร่างกายท่อนบนอย่างแช่มช้า เชยคางงดงามขึ้นน้อยๆ ราวก�าลังปรายตา
           มอง “หากดูอย่างน้แล้ว แม้บิดาเจ้าจะมีตบะแก่กล้า แต่จิตใจกลับเข้มแข็ง
                           ี
           ไม่มากพอ น่าเสียดายยิ่ง” เขาเอ่ยค�าสรุปสุดท้ายได้อย่างยโสอวดดียิ่งนัก
           มีความนัยแอบแ½งว่า ‘ถ้าหากเป็นข้า ไม่มีทางเกิดข้อผิดพลาดแน่ๆ ข้า
           แข็งแกร่งสุดขีดทะลุ¿‡าโดยสิ้นเชิง’

                      �
                                                      ้
                                                          ั
                                                             ี
                                                      ิ
                                            ู
                                             ู
                                                  ิ
                  พอคาว่าน่าเสียดายลอยเข้าส่หของชวตู่จง กลบตความไปได้
           อีกแบบหนึ่ง...
                  จิตใจไม่แข็งแกร่งพอ เป็นเพราะว่าแบกรับความรักไว้มากมาย
           เกินไป
                  นางไม่รู้สึกว่าค�าพูดตรงไปตรงมาเกินเหตุของไป๋หล่นไม่เหมาะสม
                                                           ิ
           ท่ตรงไหน และไม่รู้สึกว่าตนเองถูกดูหม่นเช่นกัน เพียงแต่รู้สึกเศร้าสร้อย
                                           ิ
             ี
           อย่างยากจะปดบังได้ จิตใจของท่านพ่อมีความรักมากเกินไป มีความรัก
           ต่อท่านแม่มากเกินไปย่อมยากจะผ่านด่านความรักได้เป็น¸รรมดา
                  ทันใดนั้น...

                  จ้งจอกท่ถูกนางโอบกอดไว้ในอ้อมอกเร่มขยับตัวข้นมา ขาท้งส่ข้าง
                                                                    ี
                                                          ึ
                                                 ิ
                   ิ
                         ี
                                                                  ั
           ส่นไหว ปลายจมูกย่นข้น ล�าคอส่งเสียงลอดกรามออกมาขาดๆ หายๆ
            ั
                               ึ
           ดูเหมือนได้รับความเจ็บปวดทรมานสุดแสนในช่วงที่รู้สึกตัวแต่ยังไม่¿„œน
                  “ชู่...ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร...” หัวใจลอยสูงขึ้นมาทันใด
                    ื
                  เม่อเห็นแรงมือของนางลูบสัมผัสด้วยความนุ่มนวลอ่อนโยนย่งกว่า
                                                                   ิ
                                                               ิ
                                                                   ั
                           ่
                           �
                        ุ
             ิ
                              ็
                                         �
                                            ั
           เดม ดวงตาหลบตาเลกน้อยคล้ายกาลงอ¸ษ°านÀาวนาด้วยจตศรท¸า
                                               ิ
           แรงกล้า ไป๋หลิ่นก็แค่นเสียงหัวเราะหยันออกมา...
                  “เจ้าลูบเบาแค่ไหน อ่อนโยนแค่ไหน ก็ขจัดความเจ็บปวดท่มันได้
                                                                  ี
       26
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33