Page 31 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 31

เ
                                                                     น
                                                                 ย
                                                              ห
                                                                ล
                                                                   อิ
                                                                    น
                                                              เหลยเอินนา  า
                                                              เ
                   แบบนี้ดียิ่ง บางทีการท�าเช่นนี้อาจจะดีที่สุดแล้ว
                                   ่
                                                ั
                                        ิ
                                   ี
                   ให้ความเจ็บปวดทร่างจรงต้องทนรบค่อยๆ สลายไปในระหว่าง
                             ี
            นอนหลับสนิท พ่เส่ยวหลีจะได้เจ็บตัวน้อยลงหน่อย ความพะว้าพะวัง
                           ี
            ในใจของนางก็จะได้เบาบางลงมากเช่นเดียวกัน
                                                       ี
                                               ิ
                   “ขอบคุณมาก...” สายตาหันจากจ้งจอกดินท่ลอยอยู่กลางอากาศ
            มายังบุรุษตรงหน้า ขอบตาขึ้นสีแดงระเรื่อของนางพยายามข่มกลั้นหยาด
            น�้าตาเอาไว้อย่างเห็นได้ชัด รอยยิ้มสงบนิ่งเป‚›ยมด้วยความจริงใจอย่างปด
            ไม่อยู่ “ขอบคุณท่านมาก...มากจริงๆ”
                   ไป๋หลิ่นแค่นเสียงฮึอย่างเย็นชา ยังคงมีสีหน้าไม่สบอารมณ์

                                        ั
                   แขนเส้อกว้างสะบัดอีกคร้ง ป˜ดร่างของจ้งจอกท่ลอยละล่องไปไว้
                         ื
                                                    ิ
                                                          ี
            ด้านหลัง ไม่ให้เห็นเป็นเสนียดสายตา
                   “นิสัยของเจ้าเกรงว่าคงจะเหมือนกับบิดาเจ้า” ใจอ่อนเกินไป ม ี
            ความรักมากล้น ไม่ใช่สิ่งดีเลย

                                            ิ
                   เขามิได้กล่าวชัดเจน แต่ชิวตู่จ้ง¿˜งนัยแ½งในถ้อยค�าของเขาออก
                      ึ
            นางลืมตาข้นเนิบช้าแล้วคล่ย้ม พวงแก้มขาวผ่องอมสีแดง½าดนวลนุ่ม
                                     ิ
                                    ี
            ขวยเขิน
                   “จริงๆ แล้วท่านเองก็ใจอ่อน ใจอ่อนยิ่ง”
                   “...หือ” ไป๋หลิ่นท�าสีหน้าตะลึงพรึงเพริดราวกับก�าลังบอกว่า ‘เจ้า

            เสียสติไปแล้วกระมัง’

                                                                ี
                   นางนวดคลึงใบหูร้อนผ่าวคล้ายกระดากอายย่ง หลบเล่ยงสายตา
                                                        ิ
                                                                    ึ
                                ั
                                            ั
            จับจ้องของเขาเหมือนต้งใจแต่ก็ไม่ได้ต้งใจอยู่ในที เอ่ยอึกๆ อักๆ ข้นมา
            ว่า...
                                                                  ิ
                   “พวกท่านยายในเผ่าเคยพูดว่า มหาเทพป°พีแห่งเขาหล่นหราน
                                                                          29
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36