Page 26 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 26

องรำ
                       ช
                        ำจ
           รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
           ร
            ักแรกข
                                     ม 1
                                ู้งดงำ
                          ้งจอกผ
                          ิ
                          ิ
                                             ี
                                ั
           เซียนหรือเข้าสู่วิถีมาร ท้งหมดล้วนอยู่ท่ใจตนเอง ข้าก็สงสัยเหมือนกัน
           ว่าในÀายÀาคหน้าข้าจะกลายเป็นมหาเซียนหรือว่าเป็นจอมมารกันแน่”
           นิ้วมือเรียวยาวขาวผุดผาดเกาขากรรไกรแกรกๆ...
                                         ี
                                      ิ
                  “กินเจ้า? ไม่กินเจ้า? ส่งน้อยู่ระหว่างความแน่วแน่และความ
           ปรารถนา ดังน้นเจ้าว่าเจ้าจะใช่ ‘ด่านเคราะห์’ ท่ข้ารอคอยมาเน่นนาน
                                                     ี
                        ั
                                                                  ิ
           หรือไม่”
                  ยามเอ่ยถามค�าถามน้เขามีสหน้าท่าทางราบเรียบเฉยชา ราวกับ
                                         ี
                                    ี
           ว่าถามเรื่องสนุกๆ เรื่อยเป„›อยเท่านั้น
                  อย่างมากที่สุดคงเรียกได้ว่าเป็นการประชดเสียดสี แ½งด้วยเสียง
           หัวเราะเย้ยหยันสองสามที นอกจากน้แล้วชิวตู่จ้งสัมผัสไม่ได้ถึงความดุดัน
                                          ี
                                                  ิ
           และเจตนาร้ายที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายเขาเลยตั้งแต่ต้นจนจบ
                  เพียงแต่ค�าว่า ‘สิบศตวรรษ’ ท่ออกมาจากปากของเขาน้นท�าให้
                                                                 ั
                                           ี
                           ั
           แผ่นหลังของนางส่นเทารุนแรง หน้าผากชาหนึบ...แต่พอคิดดูแล้วก็จริง
           เขาพูดถึงการผ่าน ‘ด่านเคราะห์’ การที่ผู้บ�าเพ็ญเซียนจะบ�าเพ็ญมาจนถึง
           ขั้น ‘ด่านเคราะห์’ ได้ต้องผ่านการทดสอบซ�้าแล้วซ�้าเล่ามานับพันป‚

                  “ทว่ากินหรือไม่กินเจ้า ผ่านหรือไม่ผ่านเคราะห์ หรือว่าความ

                                                                  ั
           แน่วแน่และความปรารถนาอันใดน่น ล้วนสามารถวางพักเอาไว้ก่อนช่วคราว
                                      ั
                                                                     ั
                                                               ึ
                   ิ
           ได้” ไป๋หล่นหยุดเกาขากรรไกรราวกับก�าลังตรึกตรองขบคิดลึกซ้ง จากน้น
           เปล่ยนมาใช้สองน้วถูกันเบาๆ ทว่าในดวงตากลับเปล่งประกาย “เฮอะ ส่ง
              ี
                          ิ
                                                                      ิ
           ที่ข้าสนใจในตอนนี้คือ การที่เจ้าอายุอานามยังน้อย แต่ดูเหมือนจะรู้เรื่อง
           หนทางการบ�าเพ็ญเซยนอยู่ไม่น้อย ค�าพูดอย่างเช่น ‘สร้างราก°าน’ ‘บรรล ุ
                            ี
                    ึ
           มหายานข้นสวรรค์’ ออกมาจากปากเจ้าแต่กลับไม่รู้สึกติดขัดเลยสักนิด
                                ี
           กอปรกับสÀาพร่างกายท่เป็น ‘ยอดโอสถบ�ารุงตบะเซียน’ ของเจ้า ไม่ว่า
       24
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31