Page 22 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 22
ม 1
ิ
้งจอกผ
ู้งดงำ
ักแรกข
ร
รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
ิ
องรำ
ำจ
ช
อย่างช้าแผ่ว ลูบไปตามเส้นขนสีด�าแซมเหลืองน้น นางเอ่ยน่งๆ ว่า
ั
ิ
“พวกเราเป็นสหายกัน พ่เส่ยวหลีบอกว่าเขาอยากเป็นสหายกับข้า เขา
ี
ี
ี
่
ู
ั
ึ
ั
ุ
ื
ั
ี
่
เป็นสหายคนแรกทข้าร้จกในเมองเ¿งเซย...ถงไม่ได้เจอหน้ากนทกวน
ไม่ได้เล่นด้วยกันตลอดเวลา แต่เขาจะโผล่มาบ่อยๆ เขาเล่าเร่องสนุกให้
ื
ข้า¿˜งมากมาย พาข้าไปเล่นในป†าเขา ข้ารู้ว่าเขาพยายามมาก พยายาม
มากแล้ว...”
พยายามอันใดกัน ไป๋หลิ่นขบคิดอยู่สักพัก คิ้วงามเลิกขึ้นน้อยๆ
่
็
่
้
�
ี
“เจ้ามาอยทเมืองเ¿งเซยนานเทาไรแลว” เขาแสรงทาเปนเอยถาม
ี
ู
่
้
่
่
ไปเรื่อยเป„›อย
ี
นางพึมพ�าเสียงต่าเบา “ป‚ท่อายุสิบขวบ ท่านพ่อพาข้ามาท่น่...
ี
�
ี
ป‚นี้สิบสองแล้ว”
ิ
ไป๋หล่นได้ยินดังน้นก็หัวเราะฮึ “ดูท่าข้าจะดูหม่น ‘พ่หลี’ ผู้น ี ้
ี
ิ
ั
เกินไปเสียแล้ว เขารู้จักกับเจ้ามาสองป‚ แต่อดทนมาได้จนถึงวันน้กว่าจะ
ี
ลงมือ ถือว่าพยายามมาก พยายามมากจริงๆ”
พยายามอันใดนะหรือ? ก็แน่นอนว่า ‘อดทน’ นะสิ
ื
เขาพูดจาเชอดเฉอนอย่างใจจืดใจด�าเช่นน ยียวนกวนโมโหเช่นน ้ ี
้
ี
ื
ี
แต่แม่นางน้อยตรงหน้าน้นิสัยใจคอดีงามเกินไปจริงๆ อายุยังน้อยแต่กลับ
ั
½ƒก½นตนเองได้สูงส่งย่ง ไม่โมโหไม่อับอาย ปล่อยให้เขาพูดเสียท้งหมด
ิ
อย่างมาก...ก็แค่แก้มชมพูแดงระเรื่อขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย อ้าปากอยากจะ
พูดโต้แย้งแต่ก็หยุดไป
จู่ๆ เสียงล้อเลียนของเขาก็ค่อยๆ เงียบลง พักใหญ่ผ่านไปกว่าจะ
ปริปากเอ่ยอีกครา ทว่าน�้าเสียงกลับสุขุมหนักแน่นขึ้น...
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าตนเองหอมกรุ่นกล่นอบอวล เลอรสน่าล้มลองใน
ิ
ิ
20
