Page 20 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 20

ช
                        ำจ
                  องรำ
           ร รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
            ักแรกข
                                ู้งดงำ
                                     ม 1
                          ิ
                          ิ
                          ้งจอกผ
           ทว่าเหลือบไปเห็นลายอักขระบนหลังมือท่สงบน่งลงแล้วจู่ๆ ก็เปล่งแสง
                                              ี
                                                   ิ
           วูบวาบจ้าตาขึ้นมาอีกครั้ง
                  นางรีบหดมือท้งสองข้างไปไว้ด้านหลัง พยายามซุกซ่อนอาคมท ่ ี
                               ั
           สามารถปกป‡องนางให้แคล้วคลาดปลอดÀัยได้เอาไว้ กล่าวเสียงร้อนรนว่า
           “ข้าไม่เคยใช้มันมาก่อน ข้ากลัวว่าจะควบคุมไม่อยู่แล้วเผลอไปท�าร้ายท่าน
           เข้า ท่าน...ท่านอย่าเพิ่งเข้ามาใกล้นะ”
                                              ี
                                     ิ
                  สีหน้าแววตาของไป๋หล่นแปรเปล่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็กลับคืนสู่
           ท่าทีหยิ่งยโสอย่างรวดเร็ว
                  “ต่อให้ส่งท่อยู่บนหลังมือเจ้าทรงพลังกว่าน้อีกสิบเท่าก็ไม่อยู่ใน
                                                      ี
                         ิ
                           ี
                                   ิ
           สายตาข้าหรอก” เขาเบ้ปากย้มเย็น “เจ้าดูแลตัวเองให้ดีก่อนจะมาเป็นห่วง
           ผู้อื่นดีกว่า”
                                    ิ
                                                             ่
                                        ิ
                                       ู่
                                        ้
                  พวงแก้มขาวผ่องของชวตจงพลันแดง½าด ก้มหน้าเอย “ขอบคุณ”
           อีกครา แล้วถึงรีบเร่งวิ่งไปทางต้นสนเก่าแก่ที่ถูกกระแทกจนขาดออกจาก
           กันสองต้นนั้น
                                             ื
                                      ุ
                                             ้
                                                            ่
                                                            ิ
                                                                  ิ
                  ก้อนขนสด�าโดดเด่นสะดดตาบนพนหมะนอนแผแน่นง เจ้าจ้งจอก
                                                ิ
                          ี
                                                         ่
           ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิดเดียว
                                                               ิ
                               ี
                      ี
                    ี
                  “พ่เส่ยวหลี...พ่เส่ยวหลี...” นางคุกเข่าลงประคองหัวจ้งจอกมา
                                 ี
                                                     ิ
           ไว้บนตัก ต่อมาก็ลูบปลายจมูกและช่วงท้องของจ้งจอก นางรับรู้ได้ถึง
           เศษเสี้ยวความมีชีวิตอยู่รางๆ แต่ก็ไม่แน่ใจมากนัก
                  นางรวบหัวจ้งจอกเอาไว้ ร่างกายช่วงบนโยกเอนไปหน้าหลังเบาๆ
                            ิ
           เม้มริม½‚ปากพลางจ้องมองไปทางไป๋หลิ่นที่เดินตามมาอยู่ข้างๆ
                                                              ี
                  นางไม่รู้ว่าเหตุใดต้องหันไปมองเขา น่เป็นอากัปกิริยาท่เป็นไปโดย
                                                ี
                                                                 ี
           ¸รรมชาติ นางเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าแววตาท่ตนจดจ้องเขาในยามน้แ½งไว้
                                               ี
       18
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25