Page 38 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 38

TSUKIKO YUE


          เถอะ แต่มาเช้าขนาดนี้ยกโทษให้ไม่ได้ แถมอีกฝายยังเป็นโทโมโตะด้วย
                (รู้อยู่แล้วไม่ใช่รึไงว่าเช้าวันเสาร์เป็นเวลานอนของฉัน!)

                ทาคิงาวะเดินปงปังไปท่ประตูท่ามกลางเสียงปงปองๆ ของอินเทอร์โฟน กระชาก
                                 ี
          ประตูเปดออกด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
                “มีอะไร มาซะเช้า! นายก็รู้ไม่ใช่เรอะว่าฉันชอบนอนเช้าวันเสาร์!”

                    ่
                    ี
                                                        ั
                                                        ้
                                                  ้
                                                      ั
                           ้
                                ู
                                 ื
                        ู
                     ื
                                                 ่
                        ่
                                                            ี
                คนทยนอยหนาประตคอโทโมโตะตามคาด แตขางหลงนนยงมชายแปลกหนาอก
                                                                        ี
                                                                      ้
                                                          ั
                 ั
          สองคน ท้งสองก�าลังท�าตาโตอ้าปากหวอเพราะความเกร้ยวกราดของทาคิงาวะ ทาคิงาวะ
                                                  ี
                                ิ
                                       ื
          เองก็ตัวแข็งท่อ ก่อนจะขมวดค้วเม่อเห็นช่อบริษัทย้ายบ้านช่อดังบนชุดท�างานของพวกเขา
                   ื
                                                    ื
                                  ื
                “...คนพวกนั้นมาท�าไม?”
                โทโมโตะยิ้มเฝ่อนใส่การปรากฏตัวอันโผงผางของทาคิงาวะ
                                 ั
                “โทโอรุ แต่งตัวแบบน้นมารับแขกได้ไง ดูจากสภาพแล้วคงยังไม่ได้เตรียมตัว
          เลยสินะ?”
                           ิ
                ได้ยินแล้วก็เพ่งนึกข้นได้ว่าตนเองสวมกางเกงในตัวเดียว เพราะนึกว่าโทโมโตะ
                               ึ
                                                          ั
          มาคนเดียวเลยเผลอโผล่มาในสภาพเดียวกับตอนนอนซะได้ นุ่งช้นในตัวเดียวต่อหน้า
                                                                   ี
                              ี
          คนแปลกหน้าสองคนแบบน้ก็ชวนให้กระดากใจอยู่เหมือนกัน สถานการณ์แบบน้ควรถอย
                                                    ี
                                                     ั
                  ื
                  ้
            ั
                                                                      ี
          กลบไปใส่เสอผ้ากอนไหมนะ แต่ในเมอมแตผ้ชายกไมน่ามปญหา ตอนนเขาอยากรบคุย
                                                              ี
                                                              ้
                                     ่
                                           ู
                                         ่
                                       ี
                                                 ่
                       ่
                                     ื
                                               ็
          ให้เสร็จๆ แล้วกลับไปนอนต่อมากกว่า
                “เตรียมตัวอะไร? คนพวกนั้นมาท�าอะไร?”
                ทาคิงาวะถามไปหาวไป โทโมโตะท�าหน้าล�าบากใจ
                “มาท�าอะไรน่ะเหรอ ก็ย้ายบ้านน่ะสิ... เห็น LINE เมื่อวานแล้วใช่ไหม?”
                “เห็นแล้ว แต่ย้ายบ้านอะไรกัน ใครย้าย? ย้ายไปไหน?”
                                         ั
                เกิดความเงียบหลายวินาที จากน้นโทโมโตะจึงถอนหายใจดังเฮ้อ บังอาจมาก
          เป็นแค่โทโมโตะแท้ๆ
                                         35
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43