Page 33 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 33

จดเปลยนของใจในวัยสามสิบ
                                   ่
                               ุ
                                   ี
                “ฉันด้วย”
                “งั้นฉันไปด้วย”

                พวกโคยามะขอร่วมด้วย ทาคิงาวะรับค�าว่า “เข้าใจแล้ว”

                “ฉันจะสรุปวันให้เอง บอกเบอร์มือถือกับอีเมลแอดเดรสมาสิ”
                ท้งห้าแลกท่อยู่ติดต่อกันตรงน้น ก่อนจะไปข่จักรยานเท่ยวเกาะอาวาจิด้วยกัน
                                       ั
                                                 ี
                                                         ี
                  ั
                         ี
          ในช่วงโกลเดินวีก
                               ี
                     ั
                คราวน้นโทโมโตะก็ข่จักรยานจ่ายตลาดเช่นเคย มิหน�าซ้ายังเป็นจักรยานของร้าน
                                                        �
                                                    ี
          ในท้องถ่น ตอนลงจากรถไฟ คุณลุงร้านจักรยานท้องถ่นท่รู้จักกันทางอินเทอร์เน็ตรออยู่
                ิ
                                                 ิ
          พร้อมจักรยานจ่ายตลาดซอมซ่อคันหน่ง ทาคิงาวะยังไม่ลืมความรู้สึกในตอนน้นมาจน
                                                                    ั
                                       ึ
                                                       ื
                                                ั
             ี
          บัดน้ ไม่รู้ท�าไมเขาถึงรู้สึกว่า ‘แพ้แล้ว’ เหตุการณ์น้นเหลือเช่อเกินไปจนเขาหัวเราะล่น
                                                                        ั
          อย่างไม่เกรงใจ ถึงอย่างนั้นโทโมโตะก็ยังเอาแต่ยิ้มแย้มแจ่มใส
                                                                        ั
                น่าประหลาดใจท่ถึงจะเป็นซะอย่างน้น โทโมโตะก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ทริปน้น
                            ี
                                          ั
          ทาคิงาวะเป็นคนวางก�าหนดการและหาข้อมูล ทั้งเส้นทางขี่จักรยาน จุดแวะพัก หรือร้าน
          อาหารทะเลอร่อยๆ โทโมโตะไม่ปริปากบ่นอะไรเลยแม้แต่ค�าเดียว ความจริงแล้วทาคิงาวะ
          คิดว่าการเที่ยวไปตามยถากรรมแบบโทโมโตะนั้นเท่กว่าเป็นไหนๆ แถมยังนึกชิงชังความ
                        ี
          ใจเสาะของตัวเองท่ทนน่งเฉยไม่หาข้อมูลไม่ได้อีกต่างหาก แต่โทโมโตะกลับเอ่ยปากชม
                            ิ
          ทักษะหาข้อมูลและวางแผนของทาคิงาวะเสียยกใหญ่ ส�าหรับทาคิงาวะท่ยังเป็นแค่เด็ก
                                                               ี
          วัยรุ่น ค�าชมน้นชวนให้เบิกบานใจอย่างย่ง ตอนกลับจากทริปน้น พออีกฝายบอกกล้ว
                                        ิ
                                                         ั
                    ั
                                                                         ั
          หัวเราะว่า “สนุกจัง” อย่างสบายใจไร้กังวล ทาคิงาวะจึงพลอยตอบว่า “ฉันก็เหมือนกน”
                                                                        ั
          ไปด้วย
                                                               ้
                ตอนนั้นเขาเปนแคเด็กวัยสิบปลายๆ แมจะตื่นตาตื่นใจกับการใชชีวิตตามล�าพัง
                          ็
                              ่
                                              ้
                                                                     ึ
                     ี
                              ี
          เขาก็เป็นเด็กท่เคยใช้ชีวิตท่บ้านเดิมโดยมีครอบครัวห้อมล้อมมาตลอดจนถึงหน่งเดือน
          ก่อน บางคร้งช่วขณะท่กลับมาถึงอะพาร์ตเมนต์หรือปดทีวีก่อนนอนก็ชวนให้รู้สึกเหงา
                   ั
                           ี
                     ั
                                         30
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38