Page 36 - อ่านฟรี! จุดเปลี่ยนของใจในวัยสามสิบ
P. 36
2
ี
ี
ปกติเช้าวันเสาร์ของทาคงาวะมักเฉ่อยชาอยเสมอ เขาจะนอนขเกยจถงประมาณ
ึ
ู่
ื
้
ิ
ึ
ั
สิบโมง พอท้องหิวสุดขีดถึงจะค่อยๆ ลุกข้นมา ไปหาอะไรในครัวมากินพอแก้หิว จากน้น
ี
ิ
ก็กลับมานอนกล้งเล่นสมาร์ตโฟนบนเตียงจนถึงเท่ยง เขารักความเกียจคร้านท่ท�าได้เฉพาะ
ี
ยามใช้ชีวิตอยู่คนเดียวนี้สุดหัวใจ ใครหน้าไหนที่บังอาจมารบกวนเวลากะหนุงกะหนิงกับ
ที่นอนที่มีเพียงสัปดาห์ละครั้งจะโดนเขาเกลียดชังราวกับเป็นศัตรูของพ่อแม่ก็ไม่ปาน
ึ
ทว่าเช้าน้เสียงอินเทอร์โฟนกลับดังข้นตอนเก้าโมงกว่า เสียงปงปองยืดยาวท�าให้
ี
เขาฉุนกึก ช่วงเวลาอันแสนสุขพังไม่เป็นท่า คงจะเป็นคนส่งของหรืออะไรท�านองน้น เขา
ั
ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใหม่และตัดสินใจเมินเฉย ไม่รู้ไม่ชี้ ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ไม่อยู่บ้าน
ครับ ไว้ค่อยมาส่งใหม่นะ
ี
เสียง ปงปอง! ดังข้นอีกคร้ง ตามมาด้วย ปงปองปงปองปงปอง รัวๆ แบบน้ไม่ใช่
ึ
ั
คนส่งของเด็ดขาด
“เจ้าโทโมโตะ...”
ทาคิงาวะค�ารามเสียงต�่าอย่างเคียดแค้นก่อนจะคลานออกจากเตียง
ี
ื
เม่อคืนโทโมโตะส่ง LINE มาบอกว่า <พรุ่งน้จะไปรับ รบกวนด้วยล่ะ> ทาคิงาวะ
อ่านเฉยๆ แต่ไม่ได้ตอบ เพราะขอแค่ขึ้นว่าอ่านแล้วก็เพียงพอ อยากมาก็เชิญตามสบาย
33
